2.
แสงจันทร์เดือนสิบเอ็ด ส่องผ่านกระดาษกรุหน้าต่าง ทอดยาวลงบนพื้นไม้สีน้ำตาลไหม้ เจียวลู่พลิกตัวครั้งที่แปด ดวงตาของนางจับจ้องอยู่ที่เพดาน กับความคิดวกวนในหัว เหลืออีกสองวันเท่านั้น นางจะต้องออกเดินทาง จากเรือนหลังนี้ไปกับภารกิจแรกที่ต้องลงมือทำ หัวใจดรุณีน้อยเต้นรัวเร็ว หวาดกลัวว่าตนเองจะทำภารกิจนี้ไม่สำเร็จ และพลอยทำให้เจียวเจี๋ยผิดหวัง
นับตั้งแต่วันมืดคืนเดือนดับวันนั้น เจียวลู่ไม่เคยย่างกรายออกไปพ้นเรือนนารีของบิดาเลย เจินเอ๋อคือข้ารับใช้ที่เติบโตมาในเรือนหลังนี้พร้อมนาง บิดา มารดาของนางจะเป็นคนคอยเข้ามาส่งเสบียง ทั้งอาหารสดและอาหารแห้งที่ใช้ประทั้งชีวิตได้คราวละสามเดือน
“คุณหนูรอง นอนไม่หลับหรือเจ้าคะ” เสียงแหลมเล็กของเจินเอ๋อดังท่ามกลางความเงียบ
เจียวลู่ผุดลุกขึ้นนั่ง จากนั้นไฟในโคมตะเกียงก็ถูกจุดขึ้น
“เจินเอ๋อ ข้ากลัว” เจียวลู่พูดเสียงสั่น
ความกลัวยังคงเกาะอยู่ในใจ ภาพสยองขวัญ
