ร่างของหญิงสาวเดินเลียบไปตามชายป่าเพื่อกลับบ้านโดยไม่ผ่านตัวหมู่บ้าน นั่นทำให้ไม่เจอกับคนอื่น ๆ แม้จะเป็นเวลาเย็นที่คนกำลังกลับบ้านหลังเสร็จงานในทุ่ง
ซิ่วอิงเดินมาถึงบ้านตัวเอง เห็นหลังคาที่ยังไม่ถูกซ่อมก็รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก แต่ถึงบ้านจะมีสภาพแย่แค่ไหนก็ต้องอดทนไว้ก่อนหากไม่อยากโดนย่าเว่ยสงสัย
“กลับมาแล้วค่ะ” หญิงสาวไปส่องในครัว เห็นแม่ทำอาหารอยู่ก็เข้าไปดู
“อิงอิงกลับมาแล้วเหรอลูก แม่บอกแล้วว่าไม่ต้องเสี่ยงเอาของไปขายบ่อย ๆ แม่เป็นห่วงลูกนะ”
“แม่ก็รู้ว่าอิงอิงซ่อนตัวในของวิเศษได้ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”
“เอาเถอะ ไปล้างมือแล้วรอกินข้าวเย็นกัน”
“วันนี้แม่ทำอะไรกินคะ”
“ครั้งก่อนลูกซื้อเนื้อหมูมาตั้งเยอะแล้วทยอยเอาออกมาให้แม่ทำทุกวัน วันนี้แม่เลยคิดจะทำน้ำแกงหมูหน่อไม้อ่อน”
“พ่อขึ้นเขาเก็บหน่อไม้ลงมาเหรอคะ ว้าว ของโปรดอิงอิงเลย” ซิ่วอิงตอบอย่างร่าเริง เธอมีความสุขกับชีวิตในปัจ
