ปัง! เว่ยตงได้ยินอย่างนั้นก็ผลักประตูเข้าไป มองหน้าพ่อที่ตกตะลึงอย่างไม่อยากเชื่อ
“ที่พูดเมื่อกี้ จริงเหรอครับพ่อ”
เว่ยตงคิดมาตลอดว่าที่ผ่านมา การที่เขาถูกรังเกียจเพราะแม่รักน้องมากกว่าตนเอง แต่สุดท้ายพ่อแม่อย่างไรก็ต้องอยู่กับตนเองยามแก่เฒ่า
แต่เมื่อรู้ว่าตนเป็นเพียงลูกภรรยาเก่า ก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าทุกสิ่งที่ผ่านมานั้นเป็นเพียงภาพลวงตาที่เขาสร้างขึ้นมาหลอกตัวเอง นางหวังซื่อไม่เก็บงำความเกลียดชังต่อเว่ยตงแม้แต่น้อย ทั้งยังไปลงที่ลูกกับเมียของเขาอีกด้วย
“อาตง…” เว่ยถงไม่คิดว่าลูกชายจะมาได้ยินแบบนี้ เขาคิดทันทีว่านี่อาจเป็นโชคชะตา
“มันจริงเหรอครับพ่อ!” เว่ยตงเอ่ยถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงดังขึ้น
“แกจะตะโกนใส่พ่อแบบนี้ไม่ได้ แกยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า จะเข้ามาก็หัดเคาะประตูก่อน ไม่มีมารยาทจริง ๆ แกโตแล้วนะเว่ยตง อย่ามาทำตัวเหมือนกุ๊ยข้างถนนที่ไม่มีใครสั่งสอนแบบนี้ในบ้านฉัน!”
นางหวังซื
