“คิดถึงผมด้วยนะแนน...ม๊วฟ!” เขาพูดเสร็จก็พร้อมส่งจุ๊บไปในสาย ยังไม่ทันได้กดวางสายจากบุณยดา ประตูห้องทำงานก็ถูกผลักเปิดเข้ามาเต็มแรง
ปึก!
“ไอ้จิณณ์ มึงลืมกูแล้วรึไง เมื่อคืนทำไมมึงไม่ไปหา!”
“ลืมจริงว่ะ! เมื่อคืนเผลอหลับยาวว่ะ” ถ้าไม่เจอจับศึกก็ลืมไปเลยว่าเมื่อวานตอนเย็นตัวเองนัดกับจับศึกที่ผับประจำ
“เดี๋ยวนี้มีเมียแล้วลืมกูนะมึง” จับศึกดึงลากเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามเพื่อนอีกฝั่งของโต๊ะทำงานออกมานั่งพร้อมยกขาไขว่ห้างด้วยท่าทางองอาจ
“ก็กูแต่งงานแล้ว”
“กูรู้ กูเป็นแขกรับเชิญงานแต่งมึงอยู่ ไหนบอกว่าไม่สนใจเมียแก่ไง หรือตอนนี้มึงหลงเสน่ห์ของคุณแนนเข้าแล้ว” จับศึกถามเพื่อนพร้อมกับจับตามองพิรุธของเพื่อนและก็มีจริงๆ เมื่อไอ้เพื่อนตัวดีหลบตาไม่กล้าสบตาตน
“มึงมีพิรุธนะไอ้จิณณ์”
“พิรุธห่าอะไร กูเนี่ยนะจะรักผู้หญิงคนนั้น แก่ก็แก่”
“แน่ใจว่าแก่ก็แก่ คุณแนนออกจะหน้าเด็ก ถ้าไม่รู้จักกันกูยังคิดว่าอ
