หลังจากกลับมาจากทานมื้อเย็นบ้านพ่อตาแม่ยาย ทั้งสองก็ไม่พูดคุยกันตลอดทางที่นั่งรถมาด้วยกันจนมาถึงบ้าน ต่างฝ่ายต่างทำธุระส่วนตัวของตัวเอง ส่วนบุณยดาก็หยิบโทรศัพท์ออกไปคุยที่ระเบียงห้องเมื่อมีสายเข้ามาและเป็นสายจากต่างประเทศ
จิณณ์ที่นั่งรอนอนรอภรรยากลับมาจากคุยโทรศัพท์ได้พักใหญ่ๆ จะว่าไปเกือบชั่วโมงแล้วที่บุณยดาคุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียงไม่ยอมวางสายเข้ามานอน ตอนนี้ก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว เขามองผ่านกระจกใสของหน้าต่างไปเห็นเธอพูดคุยหัวเราะกับปลายสายจนเขาอยากรู้ว่าใครกันที่โทรมาหาบุณยดาและทำไมถึงได้คุยมีความสุขขนาดนั้น จิณณ์ทนนั่งมองต่อไปไม่ไหวจึงลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูระเบียงออกไปหาคนตัวเล็กที่คุยสายเสร็จพอดีและกำลังจะเดินกลับเข้ามาในห้อง
“ใครโทรมาดึกดื่น?”
“เพื่อนค่ะ” เธอตอบเสียงเรียบแล้วเดินผ่านเขาเข้ามาในห้อง
“เพื่อนหรือชู้กันแน่ คุยกันนานขนาดนี้” จิณณ์ปิดประตูระเบียงเดินตามเข้ามาพร้อมกับคำถาม
