ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับคำเชื้อเชิญ “เชิญครับ”
ทว่าสิ่งที่วงศวัฒน์เห็นกลับทำให้ดวงตาคมเบิกกว้าง หญิงสาวรูปร่างแบบบางสมส่วนอยู่ในชุดไทย นั่งอยู่ที่ตั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง หล่อนหันมาตามเสียงประตูที่เปิดออก และนั่นทำให้เขาไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง หรือแสงในห้องนี้อาจไม่มากพอจนทำให้เขาเห็นอะไรที่ผิดเพี้ยน เพราะเจ้าสาวที่ลุกขึ้นยืนก่อนจะช้อนสายตาขึ้นสบกับเขา
หล่อน... ใบหน้ารูปไข่นั้นถูกแต่งแต้มอย่างประณีตแต่บางเบา เครื่องหน้าจิ้มลิ้ม ปากนิด จมูกหน่อย แตกต่างจากวันนั้น แต่ดวงตากลมโตที่มองสบสายตาเขาไม่หลบนี้ ‘คนเดียวกัน’ ไม่ผิดเพี้ยน หล่อนดูสะอาดสะอ้านไปทั้งเนื้อตัว แม้ผิวไม่ขาวจัดแต่ก็ดูสุขภาพดี อีกทั้งชุดไทยเฉดสีทองและแดงนี้ก็ช่วยขับให้ผิวหล่อนยิ่งดูผุดผาดดูละมุนละไมไปทั่วทั้งร่าง
ร่างงามระหงสูงเกินกว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เขาเคยคบหาเดินเข้ามาใกล้ จนเขารู้สึกตัวรีบยื่นดอกไม้ให้
“ผมมารับ”
“ขอบค
