ร่างที่ทะลึ่งลุกพรวดก่อนที่ของเหลวจะพวยพุ่งออกมาอย่างเร็วปะทะเสื้อและกางเกงนอนของหล่อนทำให้กรวินท์ชะงัก ก่อนที่หล่อนจะได้สติ คว้าผ้าห่มดิ้นทองที่แม่หล่อนชมนักชมหนาว่าเจ๊หงส์ช่างเลือกลงมากองกับพื้น จากนั้นก็รีบถลาขึ้นไปนั่งด้านข้างจนแทบจะซ้อนร่างของเขาเอาไว้ มือแบบบางลูบไล้เบาๆ ที่แผ่นหลัง และเจ้าบ่าวป้ายแดงของหล่อนก็โก่งคออาเจียนไม่หยุด
กรวินท์มองใบหน้าหล่อที่อยู่ใกล้เพียงคืบ ทั้งที่หล่อนเพิ่งได้มองเขาเต็มตาครั้งแรก โดยไม่ต้องกลัวว่าดวงตาคมเข้มคู่นี้จะจ้องกลับหล่อนด้วยอารมณ์ไหน แต่เขาก็ดับฝันหล่อนสิ้นเชิง
“เฮีย... อึ๊ย... เหม็นสุดไปเลย นี่ดื่มเข้าไปแค่ไหนเนี่ย”
หล่อนเบ้ปากส่ายศีรษะเพราะกลิ่นอาเจียนของเขาอบอวลคลุ้งไปทั่วห้องหอ แม้จะไม่แรงเพราะมองที่พื้นกับที่เสื้อกางเกงของหล่อนก็ล้วนแต่เป็นน้ำ แต่ใครกันจะชอบอาเจียนของคนอื่น แต่หล่อนก็ทิ้งเขาไปตอนนี้ไม่ได้
“ไหวไหมเนี่ย เฮีย... เฮียไหวไ
