“หนูทับทิม แม่ฝากหัวใจของแม่กับไว้หนูแล้วนะลูก แม่ฝากเฮียหมี่ด้วย ถ้าเฮียเขาทำอะไรผิดพลาดไป หนูทับทิมให้อภัยเฮียเขานะลูก ต่อไปนี้ แม่ถือว่าหนูเป็นลูกสาวของแม่อีกคนหนึ่ง”
“ค่ะ... แม่”
กรวินท์โผเข้าหาอ้อมกอดของเจ๊หงส์ที่อ้าออกรอคอย บรรยากาศเจือน้ำตาจนอากงอาม่าต้องเอ่ยแซวให้รีบออกจากห้องหอ บ่าวสาวจะได้ร่วมหอกันสักที แต่แล้วกรวินท์ก็อดไม่ได้ที่จะโผเข้าไปกอดพ่อแม่อีกครั้ง หัวใจหล่อนหวิวโหวงสั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก
กรวินท์นั่งอยู่บนเตียงระหว่างที่วงศวัฒน์ออกไปส่งทุกคน ดวงตาฉายแววหวาดหวั่นมองสำรวจไปทั่วห้องหอ เพราะนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หล่อนต้องอยู่ที่นี่ในฐานะภรรยาของเขา
ห้องหอ... หรืออีกนัยก็คือห้องนอนของหล่อนกับเขา ตกแต่งแบบที่หล่อนไม่คิดจะแต่งห้องนอนแบบนี้แน่ๆ เพราะทุกอย่างล้วนแต่เป็นเฉดสีแดง
เริ่มจากเตียงนอนที่ผ้าปูเตียงสีแดงสดขลิบไปด้วยลายเส้นสีทองและผ้าห่มนวมเข้าชุดที่เนื้อผ้าเป็นส
