เจ๊หงส์เบะปากก่อนจะยิ้มเมื่อลูกสาวทำตัวเป็นนกรู้ “แล้วใครซื้อให้”
“ก็เฮียหมี่สิคะ”
“ก็ดีแล้วไง ก็เพราะแม่อยากให้เฮียหมี่เฮียเล็กดูแลน้อง แล้วสองเฮียก็ตามใจเธอทุกอย่างไม่ใช่เหรอ อยากได้อะไรเฮียก็ซื้อให้ ยังจะมาบ่นว่าแม่ไม่รักอีก” เจ๊หงส์บ่นทำเสียงสะบัดเมื่อลูกสาวกอดแขนกรวินท์แน่น “และนี่กอดแขนซ้อเขาเสียแน่น จะประจบเอาอะไรล่ะ”
“แม่อะ ซ้อคะ อย่าไปฟังแม่นะคะ วุ้นไม่ได้อยากได้อะไรเลยนะ วุ้นแค่ดีใจที่ได้เจอซ้อ และวุ้นก็ดีใจที่สุดเลยที่ได้ซ้อมาเป็นพี่สะใภ้ วุ้นรักซ้อที่สุดเลยล่ะ และก็คิดถึงซ้อมากๆ เลยด้วย”
กรวินท์ยิ้มแห้งให้แม่กับน้องชายสามี เพราะว่าน้องสาวสามีดูราวจะกอดแขนหล่อนไม่ปล่อย และถ้าทั้งคู่รู้ว่าตอนที่หล่อนเรียนมัธยม วรนิษฐาปลื้มหล่อนจนส่งดอกไม้ขนมนมเนยให้ตลอด จนเพื่อนๆ พากันล้อว่าหล่อนกับวรนิษฐาเป็นแฟนกัน คนทั้งคู่จะว่ายังไง
“กอดแขนซ้อเขาซะแน่นขนาดนั้น ไม่กลัวเฮียหมี่เขาว่าเหรอ นี
