สองปีผ่านไป
“เจินเจิน!!!”เสียงร้องเรียกของอู๋อี้หลินดังขึ้นอยู่ทางด้านหลัง
หากแต่คนถูกเรียกไม่แม้แต่จะหันกลับมามองเมื่อเธอกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ภายในใจ โดยมีเสียงฝีเท้าของเพื่อนร่วมงานที่สนิทสนมที่สุดวิ่งตามหลัง
“เจินเจินวันนี้เทศกาลลอยโคมประทีปเธอคิดว่าจะไปลอยที่ไหนเหรอ”อู๋อี้หลินถามเพื่อนสาวด้วยความอยากรู้
“กลับบ้าน! ไม่อยากไปไหนหรอกคนเยอะไม่มีอารมณ์จะเที่ยว”หญิงสาวพูดตัดบทเอาเสียดื้อๆ ท่ามกลางความมึนงงของเพื่อนสนิทเมื่อได้รับคำตอบเช่นนั้นกลับมา
“เออมีแบบนี้ด้วยแฮะ...เขาเป็นอะไรของเขานะสองปีมานี้ใบหน้าเศร้าและหม่นหมอง ชอบหมกตัวอยู่คนเดียวหรือว่าเจินเจินมีปัญหาทางจิต แต่ไม่ใช่สิจิตวิทยาของนางก็เรียนได้เกรดเอ ย่อมล่วงรู้ดีว่ามีวิธีแก้ไขอย่างไงก่อนจะหยุดยืนมองด้านหลังของเพื่อนสาว ที่กำลังเดินกลับบ้านพักขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นหก
ในเวลาต่อมา
ครืดดด!!! เสียงเลื่อนบานประตูกระจกดังขึ้นพ
