จู่ๆ ก็เกิดเสียงกุกกักดังที่ประตูขึ้น ตามด้วยตัวของชายหนุ่มที่กำลังเปิดประตูเข้ามา ชนิภามองไปยังอัครา แล้วก็รีบเปลี่ยนโทนเสียงห้วนก่อนหน้าเป็นอ่อนหวานทันที
"พี่อัครคะ..."
แพรพิศตัวแข็งทื่อไปหมด ทั้งความรู้สึกที่ร่วงหล่นไปเมื่อครู่ กับความคิดที่อยากจะต่อปากเอาคืนผู้หญิงคนนี้บ้าง มันประดังประเดมาเล่นงาน จนเธอจัดลำดับไม่ทันว่าควรจะทำอย่างไร ควรรู้สึกกับเรื่องอะไรก่อน ทั้งโกรธและเจ็บปวดขึ้นมา
"ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ขอบใจมากนะที่มานั่งเป็นเพื่อนคุยกันระหว่างรอพี่อัคร กลับไปทำงานของเธอต่อสิ" ชนิภาได้ทีก็รีบเสือกไสหญิงสาวอีกคนออกไปให้พ้นหน้าทันที
แพรพิศเมินหน้าหนีอีกฝ่ายเล็กน้อย ก่อนจะสะกดใจลุกขึ้นแล้วเดินจากไปด้วยสีหน้าบึ้งตึงจัด
