Sinful Passion :: CHAPTER 2 [30%]
1252 Words
= EP02 =
:: FAI TALK ::
“ทำไมกลับไปบ้านคราวนี้มึงทำหน้าเหมือน...” ผมหันไปมองสบตากับไอ้เทียนที่ชี้หน้าผมขณะกำลังคีบบุหรี่เข้าปาก “เหมือนคนกำลังคิดอะไรอยู่? ปกติทะเลาะกับคุณลุงคือมึงหน้าบูดเป็นตูดหมาแล้วนะ”
“ไม่รู้ดิ รู้สึกว่าจะมีอะไรให้เล่นสนุกๆ เยอะเลย”
“เล่นสนุก?” ไอ้เทียนยิ่งมึนหนักเข้าไปใหญ่เลยกับคำพูดของผมต่อจากนี้
“ของเล่นใหม่” ยกยิ้มมุมปากก่อนจะยกขวดเหล้ากรอกผ่านลำคอจนครึ่งขวด พลางสายตาก็มองคนที่เพิ่งจะมาถึงทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามกับผม “ทำไมทำหน้าแบบนั้นอะ”
“ทำหน้าแบบไหนวะ? ปกติหน้าไอ้รามก็เนือยแบบนี้ตลอด” พูดซะผมไปไม่เป็นเลย ทักคนที่หน้าเนือยแบบนี้ได้ยังไงกัน ไอ้รามไม่พูดอะไรก่อนจะสั่งเครื่องดื่มมาพร้อม
“ตกลงมึงเป็นไรอะ” ว่าแต่ผมไอ้เทียนก็ถามขึ้นมาบ้าง “หรือเลิกกับแอล?”
“อยากตาย” ตวัดสายตามองไอ้เทียนที่หัวเราะและหันมายักคิ้วให้ผม “ปวดหัว”
“มึงไปหาหมอดีกว่ามะ ปวดบ่อยเวลา... ทะเลาะกับเมียตลอด”
“ไม่เกี่ยว” ผมเบ้ปากมองไอ้รามที่ยกมือนวดศีรษะตัวเอง “บ่นมากน่ารำคาญ”
“เดี๋ยวมึงไปกินสาว กูว่าคงหาย ไปหาหมออะไรช่วยไม่ได้หรอก” ไอ้เทียนลากเสียงยาวก่อนที่ผมกับมันจะชี้หน้ากันเป็นอันว่าเข้าใจวิธีรักษาไอ้รามเวลาทะเลาะกับเมียได้ ไอ้รามโบกมือไปมาให้พวกผมหยุดเป็นอันว่าเรื่องนี้ไม่ควรถูกนำมาพูดถึงอีก
“กูมีเรื่องจะบอก” เมื่อนั่งไปสักพักผมก็คิดอะไรขึ้นมาได้ จึงเรียกสายตาของไอ้เทียนที่กำลังแชทคุยกับสาว ส่วนไอ้รามก็กำลังเล็งผู้หญิงที่จะช่วยไม่ให้มันหายปวดหัวได้
“เรื่องอะไร? อย่าบอกนะว่าเล็งสาวคนเดียวกับกูไว้”
“ไม่ใช่” โบกมือไปมาพลางนั่งคิดอะไรขึ้นมาได้ ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก
“ไม่ใช่เรื่องดีแน่” คำพูดนี้คือของไอ้รามที่พอเห็นแววตาและสีหน้าของผมก็ดันรู้ใจผมไปซะหมด ชี้หน้ามันด้วยความปลื้มปริ่ม
“รู้ดีอะ”
“แล้วตกลงมึงมีเรื่องอะไรจะบอกพวกกูครับ” ไอ้เทียนที่กระหายอยากรู้เรื่องที่ผมจะบอกก็ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้จนผมต้องยันหน้ามันออกห่างด้วยความไม่ชอบใจกับความขี้เสือกของมัน
“กูจะไปอยู่บ้าน”
“!” ทั้งสองคนต่างพากันตกใจกับคำพูดของผม แน่นอนว่าพวกมันทำหน้าไม่เชื่อด้วยซ้ำ แต่ผมก็ไม่ได้ขอให้มันเชื่อสักหน่อย... เพราะผมพูดออกไปผมทำจริงเลยล่ะ
“มีเหตุผลอะไร?” สบตากับไอ้รามพลางฉีกยิ้มให้กับสาวสวยที่เพิ่งเดินผ่านโต๊ะผมไป ก่อนจะเดินไปนั่งหย่อนก้นที่หน้าเคาน์เตอร์ กัดริมฝีปากยั่วยวนจนผมผุดรอยยิ้มขึ้นมา
“ของเล่นใหม่ที่มึงบอก... อยู่ที่บ้านใช่ไหมวะ” ดูเหมือนความฉลาดของไอ้เทียนจะมีประโยชน์ก็ตรงนี้ ผมไม่พูดอะไรก่อนจะลุกขึ้นหยิบสมาร์ทโฟนของตัวเองขึ้นมา
“พวกมึงก็น่าจะรู้จักด้วยนะ”
พูดแค่นั้นผมก็สาวเท้าไปหาหญิงสาวที่พร้อมจะไประบายความใคร่กับผมบนเตียงในค่ำคืนนี้ เอาจริงเธอคนนี้ผมเล็งมาสักพักแล้ว เราเจอกันที่คลับบ่อยมากและดูเหมือนเธอจะเป็นเนตไอดอลที่โด่งดังอยู่ตอนนี้ด้วย ผมเคยเห็นในไอจีเพราะว่าเธอมาติดตามผมซะด้วย ก่อนจะได้ไปอยู่ที่บ้านที่ผมไม่อยากจะย่างกายกลับไป ผมขออิ่มหนำกับของหวานชิ้นนี้ให้สมอารมณ์กับการได้เจอของเล่นชิ้นนั้น... ของเล่นที่ผมรอมานานแสนนาน
“แกพูดว่าอะไรนะ? ฉันขอฟังอีกที”
“เฮ้อ” ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะสบตากับผู้เป็นพ่อที่นั่งมองผมอยู่ที่โต๊ะอาหาร ณ เวลานี้มีสมาชิกเพิ่มมาอีกสองและหนึ่งในนั้นคือคนที่ทำให้ผมอยากมาอยู่ที่นี่ “ผมจะมาอยู่บ้าน”
“ไฟ แกไปโดนตีหัวที่ไหนมาหรือเปล่า” เขายังคงมึนงงอยู่ ทว่าพอเห็นป้าแต้วหิ้วกระเป๋าผมเข้ามา ผมก็รู้สึกเหมือนได้เห็นแม่อยู่ที่นี่ด้วยกัน
“เปล่า หรือยังไงถามแบบนี้จะไม่ให้อยู่ใช่มะ จะได้ไป”
“เดี๋ยวสิ!” พอผมลุกจะเดินหนีเขาก็เรียกรั้งผมไว้ ซึ่งแน่นอนว่าผมรู้นิสัยของเขาดี เขาต้องการทำหน้าที่พ่อที่ดีให้กับผม ฉะนั้นผมจะใช้ความอยากเป็นพ่อของเขาทำให้ตัวเองได้ตลบหลังเขาในหลายๆ เรื่องที่คิดไว้ในหัว “มันไม่ใช่แบบนั้น ฉันแค่...”
“อะไร? จะไม่ให้อยู่ก็บอก”
“แต้ว เอากระเป๋าไฟขึ้นไปไว้บนห้องเดิม” ผมเท้าเอวและกวาดสายตามองเมียใหม่ของพ่อและอีกคนที่นั่งหน้านิ่งเหมือนไม่เห็นผมยืนอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำมันน่า... โมโหชะมัด! “เออรู้จักกับคุณพิมเขาสิ”
พ่อเริ่มแนะนำผู้หญิงคนใหม่ให้ผมรู้จัก เธอฉีกยิ้มกว้างให้กับผมพลางโค้งศีรษะให้อย่างนอบน้อม “ผมไฟ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณพิม เมื่อวานต้องขอโทษด้วยที่เสียมารยาทไปหน่อย”
“ไม่เป็นไรค่ะ แล้วคุณไฟก็เรียกฉันว่าน้าพิมก็ได้ค่ะ ไม่ต้องมีคุณ”
“เอางั้นเหรอครับ?” เลิกคิ้วขึ้นก่อนจะมองสบตากับคนตัวเล็ก “แล้วลูกสาวน้าใช่ไหมครับ”
“ไม่ใช่ค่ะ นี่พะแพงเป็นหลานสาวของน้าเองค่ะ”
“อ๋อ ชื่อพะแพงเหรอ” พอผมเรียกชื่อเธอก็ไม่สนใจหันไปยกมือไหว้น้าและพ่อของผม ซึ่งผมเกลียดการโดนเมินเป็นที่สุด... กล้าดียังไงมาเมินคนอย่างไฟ!
“แพงขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ” เดินออกจากบ้านไปทันทีจนผมตวัดสายตามามองน้าของเธอ
“คือพะแพงค่อนข้างเป็นคนเก็บตัวน่ะค่ะ อย่าถือสาเลยนะคะคุณไฟ”
“ครับ” กัดฟันตอบกลับด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส “งั้นผมไปเรียนก่อนนะ”
“เออไฟ เจอพะแพงพ่อวานไปส่งน้องที่มหาลัยด้วยนะ” เขาเรียกรั้งผมพร้อมกับคำสั่งที่ผมไม่เคยคิดจะทำตาม แต่ตอนนี้น่ะเหรอ...
“ได้สิครับ” แม้ว่าเขาจะมึนงงไม่น้อยกับการเป็นเด็กที่ว่านอนสอนง่ายชนิดที่เขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรกับการเปลี่ยนไปของผม
รถปอร์เช่ Porsche 718 cayman s 2020 สีดำขับออกจากตัวบ้านพลางมองซ้ายและขวาก็เห็นแผ่นหลังของพะแพงเดินอยู่เพื่อจะไปยังหน้าปากซอยบ้านต่อรถเมล์ไปเรียน ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะขับรถหักเลี้ยวขวางทางเธอไว้ก่อนจะลงจากรถเท้ามือลงบนหลังคา สบตากับใบหน้าเรียบนิ่งที่ไร้การสะดุ้งตกใจหรือแม้แต่ไม่อยากจะมองผมด้วยซ้ำ
- Writer
