“หืม” ตอบพลางกระชับท่อนแขนที่เอวแน่นขึ้น
“แพง... อึดอัด” พยายามขยับตัวให้พี่ไฟรู้ว่าฉันรู้สึกแบบนั้น แต่ก็เหมือนเดิมคือทำไปก็เปล่าประโยชน์ฉันจึงทำได้เพียงนอนอยู่เฉยๆ ให้เขากอดแบบนั้น
“พี่ไม่เห็นจะอึดอัด” แหงสิ! ตัวเองไม่ได้มาถูกกอดรัดแน่นเหมือนงูเหลือมรอตะครุบเหยื่อนี่ “ปวดหัวด้วย สงสัยหัวกระแทกแรง”
“งั้นไปหาหมอ”
“ไม่ไป” งอแงก่อนจะกดใบหน้าลงที่ซอกคอฉัน “พี่ง่วง”
“แต่แพงจะกลับบ้าน” เมื่อขัดขืนไปก็เท่านั้น ฉันจึงเก็บแรงของตัวเองไว้ตอนที่พี่ไฟหลับจากได้หลุดออกจากอ้อมแขนนี้ แต่พี่ไฟก็ไม่ตอบอะไรเลยจนฉันตบเบาๆ ลงที่หลังมือของเขา กระทั่งได้ยินเสียงลมหายใจที่ผ่อนคลายลงจึงรู้ในทันทีว่าผู้ชายที่นอนกอดฉันอยู่หลับใหลเข้าสู่ห้วงนิทราเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
00.25 น.
เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้วที่พี่ไฟหลับโดยไม่ขยับตัวไปไหนด้วยซ้ำ เขานอนกอดฉันอยู่แบบนี้นานนับหลายชั่วโมง จนร่างกายของฉันชาวาบก่อนจะค่อ
