“รู้แล้วยังไง” กวนประสาทคุณชนะทิศก็ที่หนึ่ง กวนประสาทฉันก็เหมือนกัน เขาน่ะเก่งเรื่องกวนประสาทจริงๆ “ห้ามผมไม่ให้ดูดคอพะแพงได้เหรอ?”
“ไอ้ไฟ!” ทุบโต๊ะจนเกิดเสียงดัง ทว่าพี่ไฟกลับไม่ได้สะทกสะท้านอะไรด้วยซ้ำ “แกขืนใจน้อง”
“รู้ได้ไง” เถียงกลับพลางเบนสายตามาหากัน “น้องอาจจะชอบให้ผมทำก็ได้”
“ฉันเชื่อว่าหนูพะแพงไม่มีทางยอม”
“พ่อเองก็สงสัยไม่ใช่ไง เรื่องระหว่างผมกับพะแพงอะ” กลืนน้ำลายลงคอเป็นอันว่าอาหารที่กินตอนนี้ ฉันกระเดือกมันไม่ลงแล้วล่ะ “จะถามให้มากความทำไม”
“แกจะทำตัวเจ้าชู้กับใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่กับพะแพง!”
“...”
“น้องเป็นคนในครอบครัว” คุณชนะทิศรับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ? ให้เป็นคนในครอบครัวยิ่งไม่สร้างความโกรธให้พี่ไฟหนักกว่านี้หรือไงกัน
“อ๋อเหรอ?” ทันเท่าความคิดพี่ไฟก็หน้าบูดบึ้งพลางปัดถ้วยข้าวต้มออกห่างตัวทันที “ที่นั่งหัวโด่อยู่นี่ ไม่ใช่สินะ”
“ฉันพูดเรื่องที่แกทำบ้าๆ กับน้องอยู่ จะ
