“พี่ลมมีแฟนหรือยังคะ?”
“ทำไมถามพี่แบบนี้ล่ะครับ” คนถูกถามก็มึนงงไปด้วยสิ ขณะกำลังตักอาหารมาให้ฉัน
“ก็... พี่ลมทั้งหล่อ ชาติตระกูลดี สุภาพด้วยเลยสงสัยน่ะค่ะ” ใบเตยยังคงเค้นถามราวกับมีจุดประสงค์อะไรบางอย่าง เพราะตอนนี้หมอลมก็มองฉันทีมองพี่หมอทีพลางยกมือเกาศีรษะ
“พี่งานเยอะครับ ไม่มีเวลาหาแฟนหรอก” คำตอบก็ชัดเจนเลยว่า ‘ยังไม่มี’
“ดีเลยค่ะ” ฉันขมวดคิ้วเมื่อใบเตยตอบรับด้วยน้ำเสียงแจ่มใส แต่ดูเหมือนเธอจะลืมไปหรือเปล่าว่าตัวเองมีแฟนแล้วและพี่หมอก็นั่งจ้องเขม็งอยู่ ณ เวลานี้ “อย่ามองหนูด้วยสายตาแบบนั้นนะพี่ต่อ”
“แล้วจู่ๆ เราถามไอ้ลมทำไมเรื่องมีแฟน?” เพิ่งได้เห็นก็ตอนนี้นะว่าคนแก่หึงเป็นยังไง พี่หมอเป็นผู้ใหญ่และดูสุขุมมากไม่ได้หึงโมโหที่ตวาดโวยวาย แต่กลับกอดอกถามกดดันใบเตยด้วยท่าทีแบบนั้นต่างหาก
“แค่อยากรู้” เสียงสูงจนมีพิรุธแถมยังหันมามองฉันด้วยสีหน้าที่ทำให้ต้องหนาวๆ ร้อนๆ “เนาะ พะแพง”
“ฉั
