“...”
“พะแพง! ไม่เอาดิ ผู้ชายดีๆ มีเยอะแยะนะ ลืมๆ เขาไปเหอะ” ใครมันจะไปลืมได้ลงกันล่ะ ลืมได้ฉันคงลืมเขาไปนานแล้วไม่ปล่อยให้ตัวเองมาเป็นแบบนี้หรอก ใครๆ ก็อยากเริ่มต้นใหม่กันทั้งนั้น มีแต่ฉันที่ยังคงรู้สึกเหมือนเดิม แต่พยายามแสร้งว่าไม่เป็นอะไร ปกป้องตัวเองดีแค่ไหนสุดท้ายก็แพ้เขาทุกที
“ถ้าไม่เจอกัน บางทีก็คงลืม” ตอบกลับเพื่อนพลางหยิบตุ๊กตาหมีสีดำมากอด “อยู่ใกล้ชิดกัน เรื่องราวเดิมๆ มันก็ผุดขึ้นมาไม่หาย”
“เฮ้อ” ใบเตยยกมือตบหน้าผากตัวเอง “นึกถึงเรื่องที่เขาทำกับแกไม่ดีๆ ไว้สิ เรื่องดีๆ ปล่อยมันไป”
“แต่เรื่องดีมันมากกว่าไง”
“แต่ลับหลังมันคือการหลอกลวงไง” คำพูดของใบเตยเล่นงานฉันจนเจ็บจี๊ดถึงขั้วสมอง พอเห็นฉันชะงักค้างไปใบเตยก็โบกไม้โบกมือทำหน้าเศร้า “เฮ้ย ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ...”
“รู้” ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของใบเตย “ช่างมันเหอะ”
“คราวนี้ถ้าแกเป็นแบบนั้นอีก ฉันเดาไม่ออกเลยนะว่าสุดท้ายแกจะเป็นม
