ข้ามเวลามาใช้ชีวิตที่ดีกับระบบความสัมพันธ์ (70's)

ตอนที่ 12/1

ด้านจ้าว เฟยเทียน ลุงใหญ่ กับ ลู่ฟาง พาลูกสาว เฟยเถา ไปบ้านน้องเขยและน้องสาวเพื่อฝากฝังให้น้องสาวช่วยดูแลหลานสาวให้ ด้วยว่า น้องสาวไม่มีลูกสาวและค่อนข้างจะรักหลานสาวพอสมควรคงจะพอฝากฝังอยู่ได้บ้าง อีกทั้งบ้านน้องเขยเป็นบ้านเก่าแก่ที่พ่อแม่เสียหมดแล้วหลังใหญ่คงพอให้ หลานได้อาศัยได้ เมื่อไปถึง น้องเขยและหลานชาย และหลานสะใภ้ กำลังจะออกไปทำงานพอดี

" สวัสดีครับพี่ใหญ่ พี่สะใภ้ใหญ่ " น้องเขยรอง

" สวัสดีครับ/ค่ะ ลุงใหญ่ ป้าสะใภ้ใหญ่" หลานๆ ทักทาย

" สวัสดี ทุกคน " ลุงใหญ่

" สวัสดีค่ะ อาเขย พี่ใหญ่ พี่รอง พี่สะใภ้ " เฟยเถา

" พี่ใหญ่ พี่สะใภ้เข้าบ้านก่อนครับ อันอัน อยู่ในบ้านครับ" หลง จื่อเหริน น้องเขยรอง สามีของน้องสาวรอง จ้าว เฟยอัน

" ขอบใจนะน้องเขย ว่าแต่กำลังจะไปทำงานไม่ใช่หรือเดี๋ยวจะไปสายหรือเปล่า"

" อ้อ ไม่เป็นไร ลูกๆ ไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวพ่อตามไปทีหลัง เอาข้าวกล่องไปให้เขาก่อน" จื่อเหริน บอกกับลูกๆ

" ครับ /ค่ะ "

เมื่อเข้ามาในบ้าน เฟยอัน เห็นพี่ชายมาหาจึงรีบออกมารับ เพราะกลัวมีเรื่องด่วนด้วยพี่ชายเป็นคนไม่ค่อยจะมารบกวนอะไรถ้าไม่มีเรื่องสำคัญเร่งด่วน อันนี้แม้แต่สามีของเธอก็รู้ดี จึงได้อยู่คุยด้วยก่อนค่อยไปลางานทีหลัง ถ้าไม่ทันจริงๆ

" พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ สวัสดีค่ะ มีอะไรด่วนหรือเปล่าคะมาแต่เช้า มีใครเป็นอะไรไหมคะ" เฟยอัน

" อาอัน ไม่ได้ด่วนอะไรหรอกและไม่มีใครเป็นอะไรด้วยแต่มีเรื่องมารบกวนน้องรองกับน้องเขยสักหน่อย" พี่ใหญ่

" โล่งใจไปที เถาเอ๋อ ใช่ไหม โตเป็นสาวแล้ว" เฟยอัน

" ค่ะ สวัสดีค่ะ อารอง" เฟยเถา

" จ๊ะ ว่าแต่พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ มีอะไรหรือคะ พูดได้เลยค่ะ"

" เอ่อ... น้องรอง ที่พี่กับพี่สะใภ้มาวันนี้อยากจะมารบกวนน้องรองกับน้องเขย ให้ช่วยรับอาเถา อยู่ที่นี่ด้วยได้ไหม ถ้าเผื่อมีงานในโรงงานของน้องเขยรับคนเผื่ออาเถาจะได้ไปสมัครทำงานได้ น้องรองพอจะช่วยดูแลหลานสักคนได้ไหม น้องจะสั่งสอน หรือใช้งานหลานได้ทุกอย่างเลยพี่ไม่ห้าม และไม่โทษน้องรองด้วย บอกตรงๆ พี่กับพี่สะใภ้ สั่งสอนลูกสาวได้ไม่ดีพอจึงอยากมาขอให้น้องรองช่วยสั่งสอนให้ พี่ก็ละอายใจนะแต่ถ้าให้อยู่ที่บ้านพี่กลัว อาเถาจะสร้างปัญหาใหญ่อีก "

" สร้างปัญหาใหญ่ ว่าแต่หลานไปทำอะไรผิดมากหรือคะ พี่ใหญ่เล่าได้ไหม"

" หลายวันก่อน อาเถา พาอาอิงไปซักผ้าที่หนองใหญ่ ท้ายหมู่บ้านไม่ระวัง อาอิงตกน้ำลึก เกือบเอาชีวิตไม่รอด ดีที่มียุวชน ชายช่วยเอาไว้ และฝ่ายชายเขาก็รับผิดชอบที่ผิดประเพณีหญิง ชาย อันนี้พี่ก็ไม่โทษอาเถาหรอกแต่อยู่บ้าน ลูกสาวพี่ก็ไม่ช่วยงานอะไรเลยเพราะถือว่ามีพี่สะใภ้ ทำอยู่แล้ว แต่เมื่อวานก็เกือบสร้างเรื่อง กับคู่หมั้นอาอิง ดีที่ไม่สำเร็จ ไม่งั้นพี่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน จึงพามาหาน้องรองนี่แหละ บอกตรงๆ พี่ก็อายมากนะที่ต้องเอาลูกสาวตัวเองมาขายแบบนี้ แต่พี่คิดว่าน้องรองกับน้องเขยก็คนในครอบครัวจึงต้องบอกกล่าวกันตรงๆ"

" หือ อาอิงมีคู่หมั้นแล้วหรือคะ หลานยังเรียนไม่จบนี่ แต่ก็อย่างว่านะ ดีที่ฝ่ายชายเขารับผิดชอบ "

" อืม เรียนจบปีนี้แต่มีเรื่องแบบนี้ จะให้ทำอย่างไร แต่ดูทางผู้ชายก็ดูมีฐานะและมีการศึกษา เหมือนกัน อ้อ อาอิงเรียนเก่งมากนะ สอบได้คะแนนดี จนได้รางวัล และยังทำอาหารอร่อยมาก อีก 10 วัน จะมีงานหมั้น คิดว่า น้องสามคงจะมาบอกน้องรองอีกที "

" จริงหรือคะ ดีค่ะ "

" น้องรอง น้องเขย พี่สะใภ้ขอโทษนะ ที่ต้องมารบกวนแบบนี้"

" ไม่เป็นไรครับ ถ้าเฟยเถาจะมาอยู่ที่นี่ ต้องช่วยอารอง ทำงานบ้านกับเลี้ยงหลานนะ ถ้ามีตำแหน่งว่างอาเขย จะพาไปสมัครอีกที แต่ดูเหมือนจะไม่นานนะ เพราะเห็นผู้จัดการบอกจะเปิดรับคนเพิ่มอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย อาเขยจะไปถามให้ จบ มัธยมปลายแล้วใช่ไหม"

" ค่ะ จบแล้ว "

" อืม ถ้าอย่างนั้น ฉันรบกวนคนถามงานให้หลานด้วยนะคะ " เฟยอัน บอกสามี

" รบกวนอะไรกัน เราครอบครัวเดียวกัน "

" ขอบคุณน้องเขยมากนะ" เฟยเทียน

" ครับ ตอนนี้ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ "

" ขอบคุณน้องเขยรอง กับน้องรองมากนะที่ช่วงอาเถา " ลู่ฟาง

หลังจากที่ พี่ใหญ่เฟยเทียนกับภรรยา ฝากเฟยเถาไว้กับน้องสาวรอง เสร็จก็อยู่คุยไม่นาน และเขาได้บอกกับน้องสาวว่าจะให้ข้าวสารและธัญพืช กับน้องสาวเดือนละ 10 ชั่ง เพราะคงแบ่งมาได้แค่นั้น เฟยอัน ไม่ได้เรียกร้องอะไรจากพี่ชายเพราะเข้าใจในสภาพครอบครัวตัวเองดี และรู้ว่าพี่ชายไม่เคยคิดเอาเปรียบพี่น้องอยู่แล้ว ต่อไปคงต้องค่อยๆ สั่งสอนหลานสาวไป ถึงอย่างก็เป็นหลานที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็กเธอคิดว่าคงพอจะอบรมได้ หลังจากที่พี่ชายพี่สะใภ้กลับไป เธอจึงพาเฟยเถา ไปห้องว่างที่ตอนนี้ใช้เก็บของอยู่ให้จัดห้องทำความสะอาด และหาที่หลับที่นอนของใช้มาให้ พอได้พักอาศัย แล้วค่อยขยับขยายกันไป เฟยเถา มองดูห้องเล็กของเธอ แล้วต้องทำใจยอมรับแต่ก็ยังดีที่มีไฟฟ้าใช้ ทำให้สะดวกสบายขึ้นมาก จึงทำความสะอาดแบบลวกๆ แค่ให้พออยู่ได้พอ เฟยอันเห็นหลานสาวจัดห้องได้แต่ส่ายหน้า สงสัยเธอจะปล่อยไม่ได้จริงๆ เธอจึงให้เฟยเถา จัดห้องทำความสะอาดใหม่ ทั้งหมดก่อนจะให้ไปขนที่หลับที่นอนมาปูอีกที

เมื่อ เหอตี้ ได้ไปโทรบอกพ่อกับแม่เรื่องกำหนดวันการหมั้นหมายเรียบร้อยแล้ว และทางพ่อกับแม่ของเขาจะเดินทางมาทำพิธีหมั้นหมายในครั้งนี้ให้เขาเอง และได้นัดแนะวันเดินทางมาเรียบร้อยพวกท่านเพียงให้เขาติดต่อเรื่องที่พักในเมืองไว้ให้ จะได้ไม่ต้องไปรบกวนคนอื่นในช่วงที่มาอยู่ที่นี่เท่านั้น ซึ่งก็ไม่ใช่ปัญหายุ่งยากอะไร เพราะในตัวเมืองมีตัวโรงแรมเปิดให้บริการอยู่ 2 แห่งเขาแวะไปสอบถามมาแล้วว่าสามารถเข้าพักได้เลย และเขาได้ทำการจองไว้ล่วงหน้าแล้ว และเรื่องสินสอดทองหมั้น พ่อกับแม่ได้จัดเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เพราะพ่อแม่ของเขาได้จัดการเรื่องทรัพย์สินของลูกแต่ละคนไว้หมดแล้ว ว่าของใครมีอะไรบ้าง และในส่วนของสินสอดลูกสะใภ้ก็เช่นกัน ของลูกชายคนโตนั้นได้หมั้นหมายและแต่งงานแล้วเหมือนกันกับยุวชน ที่ไปทำงานที่เมืองเดียวกัน เป็นยุวชนหญิงที่มาจาก ปักกิ่ง และพึ่งแต่งไปเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้ได้ข่าวว่าลูกสะใภ้กำลังตั้งท้อง อ่อนๆ ทั้งพ่อแม่หวัง กำลังวิ่งเต้นเพื่อขอให้สะใภ้ใหญ่ได้กลับไปอยู่เหอเปย์ก่อนคลอด เพราะกลัวลูกสะใภ้จะลำบากเกินไป ซึ่งอาเล็กก็กำลังประสานงานให้แต่ต้องใช้เวลาเดินเรื่องพอสมควร เพราะคนท้องปกติก็ใช้แรงงานไม่ได้มากอยู่แล้ว จึงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

เสร็จธุระเรื่องโรงแรมที่พักของพ่อกับแม่แล้ว เหอตี้จึงมารอ คู่หมั้นที่หน้าโรงเรียนซึ่งมีม้านั่งรอใต้ต้นไม้ใหญ่ อยู่หลายตัว เขานั่งรอไม่ถึง 15 นาทีก็เห็น อิงเยว่ เดินออกมาและน้องชายเจี้ยน กำลังวิ่งตามหลังมาเหมือนกัน จึงลุกขึ้นเดินไปหาจากนั้นก็พากันไปขึ้นรถกลับหมู่บ้าน อิงเยว่ ไม่ได้บอกผลการเรียนเพราะคิดว่าไม่สำคัญอะไร หลี่เจี้ยนเองก็รอไปคุยกับพี่สาวที่บ้านเช่นกัน ส่วนเหอตี้ เองก็ไม่ได้ถามเพราะถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัว หากเธออยากบอกก็คงบอกเอง

" หิวไหมครับ " ก่อนถึงท่ารถ เขาถามขึ้นก่อนเผื่อจะแวะกินอะไร

" อาเจี้ยน หิวไหม " อิงเยว่ ถามน้องชาย สำหรับเธอไม่หิวอยู่แล้ว เพราะไม่คิดจะปล่อยให้ตัวเองหิว

" ไม่ครับ ผมอยากกลับไปกินข้าวที่บ้านครับ พี่สาวทำอร่อยกว่าของที่นี่อีก"

" อิม ก็จริงแต่พี่คงไม่ได้กินด้วยนี่สิ" เหอตี้

"..." อิงเยว่

" พี่เขยไม่ต้องกลัวถ้าพี่สาวทำเสร็จผมจะเอาไปส่งเอง "

" ไม่เป็นไรพี่พูดเล่น เฉยๆ อาเจี้ยน"

" เอ่อ ถ้าพี่จะให้ฉันทำปิ่นโตให้ก็ได้นะคะ แต่ต้องเอาของมาเอง" อิงเยว่ บอก

" ได้จริงเหรอ อิงเอ๋อ ไม่เหนื่อยใช่ไหม"

" ไม่หรอกค่ะ ปกติฉันต้องทำให้ที่บ้านอยู่แล้วทำเพิ่มอีกหน่อยไม่เป็นไรหรอก แต่ไม่ใช่อาหารที่ทำยากๆ นะคะ"

" พี่กินอะไรก็ได้ครับ ง่ายๆ ถ้าอย่างนั้นไปซื้อเนื้อกันเลยไหม ตอนนี้ไม่รู้จะหมดยัง"

" ฉันขอไปซื้อเองค่ะ พี่มีข้าวสารยัง "

" พี่มีข้าวสารที่บ้านพักแล้วครับ เหลืออยู่เกือบ ชั่ง"

" ก็น่าจะพอแล้วค่ะ "

" อิงเอ๋อจะไปซื้อเนื้อที่ไหนครับ ร้านเนื้อส่วนใหญ่เปิดตอนเช้า"

" มีคนรู้จักค่ะ ฉันไปถามเขาก่อนอยู่ไม่ไกล เขาไม่อยากให้คนรู้เยอะ ฉันจึงต้องไปเอง"

" ครับ นี่ครับ 20 หยวน กับคูปองเนื้อ พอไหมครับ"

" พอค่ะ เยอะเกินไปแล้ว 10 หยวนก็พอค่ะ"

" ไม่เป็นไรครับ เผื่ออยากซื้ออย่างอื่นด้วย"

" ถ้าอย่างนั้นไม่เกรงใจแล้วนะคะ" อิงเยว่