จะว่าไปผู้หญิงเกือบร้อยที่ผมเคยลิ้มรสมา สาวๆ ซิงๆ ยังไม่เร้าใจเท่าสาวใหญ่ที่เคยผ่านการมีลูกมีสามีมาแล้วนะครับ เพราะเธอเหล่านั้นจะรู้ว่าจุดใดควรทำ จุดใดควรเน้น แต่นั่นผมยังไม่เคยลองแม่ลูกอ่อนดูสักครั้ง หากพี่ชมพู่จะกรุณา ผมจะไม่ลืมพระคุณเลย
“ไปทางไหนครับ”
ผมถามเพราะขนาดขึ้นมาบนรถโฟวิลของพี่ชมพู่แล้ว เธอก็ยังคงนั่งเงียบเหมือนคิดอะไรอยู่ และคำถามของผมก็ทำให้เธอหันมา
“ขับตรงไปทางนี้แหละ ถึงสี่แยกค่อยเลี้ยวซ้าย”
พี่ชมพู่พูดเสียงแผ่วอย่างพยายามให้ดูเป็นปกติที่สุด ทั้งๆ ที่ผมสัมผัสได้ว่ามันสั่น และแปลกใจอยู่ไม่น้อยเพราะเส้นทางที่พี่ชมพู่จะให้ผมเลี้ยวเข้าไปนั้นมันคนละทางกับที่ผมทำการบ้านมาแล้วไม่ใช่เหรอ หรืออาจจะจริงอย่างที่พ่อผู้ใหญ่บอก เพราะผมไม่ได้อยู่ที่นี่หลายปี เส้นทางก็เปลี่ยนไปมาก หากไม่มีคนนำทางก็คงจะไม่เสร็จโดยง่ายแน่
