“ไปซะอาร์ต อย่ามายุ่งกับชมพู่อีก ถ้าไม่อยากโดนเหมือนวันนี้”
“กูก็ไม่อยากจะยุ่งกับพวกมึง อูย... ถ้ากูไม่จำเป็น กูก็ไม่อยากมาเหยียบที่นี่ พวกบ้านนอก!”
ผู้ดีแต่ถ่อยทั้งคำพูด ทั้งการแสดงออกอย่างไอ้อาร์ตพยายามพยุงตัวลุกขึ้น พูดผสมเจ็บเพราะทั้งปากทั้งจมูกนั้นแตกยับจากหมัดของผม ก่อนจะบอกสิ่งที่ต้องการออกมาและนั่นก็ทำให้ชมพู่ไล่ตะเพิด เพราะที่ไอ้อาร์ตมาวันนี้ก็เพราะแม่ตาย แล้วน้องโชกุนก็เป็นหนึ่งในผู้มีสิทธิ์รับมรดก มาเพื่อจะพาลูกไปยืนยัน เพื่อจะได้ครอบครองมรดกในส่วนของน้องโชกุน
“กลับไปซะอาร์ต อาร์ตไม่ได้สิทธิ์นั้นหรอก จะไม่มีใครเอาน้องโชกุนไปรับมรดกอะไรทั้งนั้น เพราะน้องโชกุนไม่ได้เป็นลูกของอาร์ตตั้งแต่เกิด ชมพู่ไม่เคยใส่ชื่ออาร์ตเป็นพ่อ และอย่าหวังว่าจะพาน้องโชกุนไปตรวจดีเอ็นเอ เพราะชมพู่เป็นแม่ ถ้าชมพู่ไม่อนุญาต ใครก็ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น”
จ
