Hindi ko alam kung bakit naiiyak ako. Sa inis, sa kahihiyan... naghalo-halo na. And the fact that of all people, he's the one who sees this side of me.
"I'm sorry. It's not what I mean.."
Bago pa niya matapos ang sasabihin ay hinawi ko na ang kamay niya at patakbong umalis doon. Ayoko muna siyang harapin, kausapin o tignan man lang. Naiinsulto ako sa paarang hindi ko alam kung bakit. Siguro kasi ayaw kong nakikita niya akong ganoon. Ayaw ko dahil masakit sa pakiramdam na naaawa siya sa akin.
Hinihingal ako nang makauwi sa bahay. I locked the door of my house as if I'm expecting him to come. Sobrang lakas at bilis ng pintig ng puso ko. I rested for a while on the sofa so I can take a bath later.
Naglalaro sa isipan ko ang mga pinag-usapan namin. I know he didn't mean no harm, he didn't
