Hindi ko nalang sinagot yung tanong niya. I think it's fine. Pwede ko namang sabihin na hindi ko narinig o ang akala ko'y hindi ako ang kausap niya. I can't believe I woke up very early just to join them in this damn breakfast.
"I'm sorry," he said before sighing heavily. He sounds sincere but the way he said those feels like he insulted me again and again.
Kung hindi ba ako mag-b-break down sa harapan niya ay hindi siya magso-sorry? Kung hindi ko ba sinabi ang mga nasabi ko noong isang gabi ay mararamdaman niyang nasaktan niya ako? He probably won't, right?
Pakiramdam ko tuloy ay obligado siyang humingi ng tawad dahil sa mga nasabi ko. Pakiramdam ko ay hindi man direkta ay inutusan ko siyang humingi ng sorry sa akin. I feel so downright insulted right now. Hindi gumaganda ang pakiramda
