พี่อ้ายพี่ยี่มาส่งฉันที่บ้านทันมื้ออาหารเย็น ทั้งคู่จึงถูกเชิญให้มาร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน
“ไปไหนมาบ้างล่ะ ดูวาเหนื่อยๆ นะ” คุณยายถามแล้วหรี่ตามองเล็กน้อยจนฉันกังวลว่าท่านจะรู้ทัน
“พี่อ้ายพี่ยี่พาวาไปเดินเที่ยวสวนดอกไม้มาค่ะ คาเฟ่ในสวนที่ไปมีสวนดอกไม้กว้างมากเลยค่ะ เดินถ่ายรูปจนขาลากเลย” ฉันบอกด้วยน้ำเสียงที่สดใสตามปกติ พยายามไม่ทำตัวมีพิรุธใดๆ ทั้งนั้น
“วันหลังพายายไปด้วยนะหนุ่มๆ” คุณยายหันไปบอกสองพี่น้องแล้วยิ้มให้ด้วยความอ่อนโยน ทำให้ทั้งสองได้แต่ยิ้มรับอย่างเอาใจ
“จริงสิจะเดินทางวันศุกร์ตอนเย็นใช่ไหม อาว่าถ้าไม่ติดอะไรก็ออกเดินทางตอนบ่ายจะดีกว่าไหมจะได้ไม่มืดกลางทาง” คุณแม่ของฉันถามขึ้นมาถึงแผนการเดินทางของพวกเรา
“จริงๆ ผมก็อยากเดินทางเร็วครับ เพราะพวกเราไม่ได้ติดอะไรแต่ไม่อยากให้น้องเสียงานเลยนัดเป็นช่วงเย็นแทน” พี่อ้ายพูดด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ ความเป็นผู้นำของเขาทำให้ครอบครัวของ
