อเล็กเซีย pov
เมื่อฉันไปถึงโรงพยาบาลในที่สุดฉันก็สงบลง เมื่อฉันกำลังจะลงจากรถ คาลวินหยุดฉัน “ผมต้องไปที่บริษัท คุณอยู่คนเดียวได้ไหม” ฉันหวังว่าเขาจะอยู่กับฉัน แต่ฉันพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “คุณไปทำงานเถอะค่ะ”
คาลวินมองมาที่ฉันสองสามวินาทีก่อนที่จะปล่อยและพูดอย่างใจเย็น “ถ้าคุณมีสิ่งอะไร โทรหาผม”
“ตกลงค่ะ” ฉันลงจากรถและโบกมือลาคาลวิน
***
คาลวินไม่ละสายตาจนกว่าเขาจะไม่เห็นอเล็กเซียเขาเอนหลังพิงเบาะและดูเหนื่อย
ทันทีที่ฉันเข้าไปในลิฟต์โทรศัพท์ดังขึ้นและสายจากคาลวิน ฉันประหลาดใจเราเพิ่งแยกกันไม่ถึงห้านาทีก่อน หรือฉันจะทิ้งอะไรไว้ในรถของเขาหรือเปล่า
“ฮัลโหล” ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แต่คาลวินไม่พูด
ฉันพูดสองสามครั้ง แต่เขาก็ยังไม่ได้พูดในอ**บรรทัดหนึ่ง บางทีคาลวินอาจกดมันโดยไม่ตั้งใจ
ฉันไม่ได้วางสายและรอให้เขาพูด ในเวลานี้ฉันได้ยินเสียงของคาลวิน ฉันหยุดพูด มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ฉันคิดว่าคาล
