Love at first night รักแรกพบ

ตอนที่ 3 แบ่งกลุ่ม

เรื่อง Love​ at first singht รักแรกพบ

(.....? ?มินิ)

Episode3 ...แบ่งกลุ่ม

หลังจากที่เราคุยกันจนคอแห้งง ไม่ใช่ฉันนะแต่เป็นยัยนิลต่างหาก...เมาส์มอยตลอดทาง...หลังจากที่พี่ซิวบอกว่า ป่าว เราก็เงียบกันมาตลอดจนถึงที่พักไม่ไกลสักเท่าไหร่

ส่วนของเด็กๆก็พักไกลๆ แปลกจังเขาจะพาแยกกันทำไมทั้งๆที่มาทางเดียวกันได้...เก็บความงงไว้ในใจ เพราะตอนนี้หิวล่ะ....หลังจากเก็บสัมภาระเข้าที่เข้าทาง..

ครูเจน : ไปค่ะน้องๆไปกินข้าวกัน

ครูบีเดินมาหาฉันกับนิล

ครูบี : แหม๋ๆ...น้องมินิคนสวยฮอตนะคะ พี่ล่าน้องซิวมาหลายครั้งล่ะแต่น้องเค้าไม่เคยเล่นด้วย น้องทำไง...น้องซิวถึงพูดด้วยค่ะ ปกติเห็นเงียบขรึม..

พวกพี่ๆเค้าจะเรียกนักศึกษาแบบพี่น้องว่าน้องและให้เรียกตัวเองว่าพี่ พวกพี่ๆเค้าน่ารักมากๆ

ฉัน : เปล่านะคะ เขาก็แค่พูดตามมารยาทแหละค่ะ

พูดไปยิ้มไปไม่รู้ทำไม จู่ๆใบหน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

ครูเจน : เออใช่! สงสัยน้องซิวเราจะสละโสด...ก็คราวนี้แหละ 555

ครูพัต : อย่าไปแหย่น้องมันสิ สาวๆแก่ๆอ่ะ...ปล่อยให้เด็กได้แฟนดีๆมั้ง..555

เจน : อีพี่พัต พวกเรายังไม่แก่นะ...

วิ่งไล่ตีกัน

นาย : เล่นเหมือนเด็กไปได้...

น้ำเสียงดุกับใบหน้านิ่งๆ ทำให้ทุกคนหยุดชะงัก...มองไปที่พี่นายคนเดียว

เจน : คือเเค่วิ่งไล่ตีถึงกับดุ เคร่งเครียดไปป่ะ...ครูพี่นาย

ครูซี : พอๆแยกๆ คู่นี้กัดกันตลอด นี่ถ้าได้เป็นแฟนกันสงสัยลูกดก..

ใช่คู่นี้เขาชอบกัดกันตลอดเวลา

นาย//เจน :: ไม่มีทาง!!!!

ทั้งคู่พูดดพร้อมกัน

ที : เออ จะคอยดู

นาย//เจน : เอออ!!

หันหน้าเข้าหากันแล้วแยกเขี้ยวใส่กันอีก

นิล : 555+น่ารักคู่นี้หนูเชียร์...

หล่อนจะชอบแทนตัวเองว่าหนู ส่วนฉันปกติถ้าอยู่บ้านชอบแทนตัวเองว่าน้อง...แต่อยู่ที่นี่จะแทนว่า มินิ ไม่ก็ ฉัน

เจน : ยัยนิลพอเลย ไปเถอะหิวแล้ว

แล้วพวกเราก็ไปที่เขาเลี้ยงอาหาร มันก็เป็นโรงครัวของทหารนี่แหละ..

แนน : โห๋!!...คุณครูทุกท่านกว่าจะมาได้พวกหนูหิ๊วหิววว..

พวกครู : แหะๆ..

ครูฝึกสอนอย่างพวกเราได้แต่ยิ้มอย่างเดียว

ครูพัต : อ่ะๆไปนั่งกันเถอะ

ภีม : ครูๆมาทานกับพวกผมเถอะครับ..

พวกเราก็เดินไปโต๊ะ...พี่ๆทหาร ทุกคนก็แย่งกันนั่งลง...คือบับบ จงใจแกล้งฉันด้วย ฉันเห็นพี่ๆขยิบตากัน สุดท้ายฉันต้องนั่งลงใกล้ๆพี่ซิว พี่เขาก็ไม่ได้สนใจฉัน ดูจะสนใจอาหารตรงหน้ามากกว่า

ภีม : ทานได้ไหมครับ อาหารพื้นๆมีเเกงเขียวหวานไก่ ไข่เจียว ต้มจืดหมู และผัดสะตอ..

น้ำซุปผักเหนาะ(อันหลังสำเนียงใต้)

เจน : คะ? น้ำซุปผักน่ออ

เลียนแบบเสียงพี่ภีม

ทุกคน : 555+

พี่เจนหน้าแดงทันทีที่ทุกคนพากันหัวเราะตัวนางเอง

บาส : กินๆครับ

ฉันจะกินอะไรดีเนี่ย กินเผ็ดก็ไม่ค่อยได้อยู่ไข่เจียวแล้วกัน...

ทุกคนกินข้าวไปคุยไปส่วนฉันกับพี่ซิวนั่งก้มหน้ากินข้าวอย่างเดียว

ซิว : ทำไมไม่กินต้มจืดหมูอ่ะ เป็นอิสลามเหรอ?

หันมาถามฉันแบบได้ยินสองคนอ่ะ

ฉัน : ไทยพุทธค่ะ...แค่เอื้อมไม่ถึงเลยไม่กินค่ะ

ซิว : แล้วก็ไม่บอก จะได้เอาให้

พูดเสร็จพี่เขายืนเอื้อมมือไปหยิบถ้วยต้มจืดมาตั้งไว้ข้างหน้า...ฉันมีเหว่อนิดหน่อยและทุกคนหันมามองเป็น ฉันก็แกล้งก้มหน้ากินข้าวต่อไปจนคนอื่นหันไปเมาส์มอยกันต่อโดยไม่สนใจฉัน...

ฉัน : ขอบคุณค่ะ

หันไปหาพี่ซิว แกนั่งมองฉันอยู่ก่อนแล้ว

ซิว : อืออ กินเผ็ดไม่ได้เหรอ?

พยักหน้าไปด้วย พี่เขาคงจะจับสังเกตแหละ

ฉัน : ได้นิดหน่อยค่ะ

ซิว : ตอนแรกผมก็กินไม่ได้เหมือนคุณนี่แหละแต่ก็ลองกินไปเรื่อยๆจนชินอ่ะ...

พูดแบบห่างเหินไปไหม ผมกับคุณ..เห็นตอนเช้ายังเรียกแทนตัวเองว่าพี่อยู่นะ

ฉัน : อ๋อคะ จะพยายามค่ะ...

ฉันเลยตักต้มจืดใส่จานทานไปเรื่อยๆ

ภีม : ทุกคนครับลองกินผัดสะตอฝีมือผมบ้างดิ อร่อยนะ..โดยเฉพาะน้องๆนักศึกษาไม่มีใครแตะต้องเลยย น้อยใจแป๊บ555

ฉัน//พิม//พี่ที//พี่นัท//พี่เจน//พี่ซี//พี่บี::555+

นิล : หนูๆกินแล้วหรอยๆพี่เห้ออ

(พูดใต้)

ภีม : อ้าว. น้องคนใต้กันเห้อออ

(พูดใต้)

นิล:หมันแล โย้นครนิ พี่บ่าวอ่ะ

(พูดใต้)

คงแกล้งถามแน่ๆเมื่อเช้าพี่ซิวเขาก็บอกไปแล้วนิ..เห็นบอกจะไปคุยกับพี่ภีมเรื่องหอพักสงสัยโม้กับคนอื่นยังไม่ได้คุยกับพี่ภีม

ภีม : โย้! จังหวัดนี้แหละ จับมือทีๆๆ..555 มีคนแหลงใต้ด้วยกันแล้ววว..

**โย้ = อยู่

นิล:ครับๆมาๆ

แล้วนางก็เดินไปจับมือพี่ภีม..ดูแล้วคงถูกคอกันถึงกับย้ายที่นั่งเลย

เจน : ? งงงจ้าาา มีใครเหมือนฉันบ้าง

พี่บี/พี่พัต/พี่นัท/พี่ภีม/ พิม /พี่ที : ยกมือ

พี่นายนั่งนิ่งไม่ค่อยพูดแต่กับพี่เจนกัดตลอด....

แมน : ได้ข่าวว่าพี่เจนพี่บีพี่พัตพี่ซีมาประจำอยู่หนึ่งปีแล้วหนิครับ..ยังฟังไม่รู้เรื่องเหรอ? พวกผมมาหลังพี่ๆประมาณสามเดือนยังฟังออกแล้วนะครับ แต่แค่บางคำ แต่ก็จับใจความได้บ้าง

บี : ก็อยู่แต่พวกเราไม่ไปสุงสิงกับเพื่อนคนใต้ไง..เลยไม่ค่อยรู้เรื่อง555+

ทานข้าวเที่ยงกันจนเสร็จ ก็เรียกนักเรียนไปรวม

บาส : เอาละ..มานับแล้วจับกลุ่มกันนะ..นับ1-4. ในแถวที่นั่งนะ..

นักเรียน 1.2.3.4.'1.2.3.4'1.2.3.4.

บลาๆๆ มีรวมๆทั้งหมดแล้วนักเรียนที่มา80คน ม.5. ม.6.

แมน : ใครนับหนึ่ง มายืนที่ครู ใครนับสองยืนที่ครูซิว ครูนับสามยืนที่ครูภีม ใครนับสี่ยืนที่ครูบาส

จากนั้นนักเรียนก็แยกย้ายไปแต่ล่ะกลุ่มจนครบกลุ่มละ20คน..

ซิว : ต่อไปคิวคุณครูนะครับ แยกกันไปสี่กลุ่มเลยครับ

ไม่ต้องพูดอะไรมากฉันยืนนิ่งให้ครูพี่ๆเลือกกันก่อน มองไปที่พี่ซิวแว๊บหนึ่ง พี่เขาก็มองฉันอยู่ก่อนแล้ว ตุ้บๆๆ ใจเต้นอ่ะ..คนหล่อมอง

นิล : อ้ายย!! พี่บ่าวภีมของนุ้ยย

เดินไปทีพี่ภีม พี่นัทก็เดินไปด้วย

เจน : น้องมินิไปที่ครูซิวกับพี่ซีนะ ไปดิ

ไม่พูดแต่ปากเปล่ามือของนางผลักฉันไปด้วย..ถึงกลุ่มพี่ซิว พี่เขามียิ้มมุมปากด้วยนะ ไม่รู้ว่าทำไม

ส่วนพี่เจนกับพี่นายก็ไปที่พี่แมน อ้าวว!!ชอบกัดกันแต่ก็อยู่กลุ่มเดียวกันแปลกก ส่วนพิมพี่ทีพี่พัตไปอยู่กลุ่มพี่บาส

ภีม : ครบแล้วตั้งชื่อกลุ่มด้วยนะ เอาเป็นชื่อสัตว์ก็แล้วกัน..

กลุ่มพี่ซิว โชคดีมีนักเรียนที่สนิทอยู่สองคนขิงกับแนน..

ซิว : ครูซีจะตั้งชื่ออะไรดีครับ

ซี : ว้ายยย! คนหล่อคุยด้วย

ปรายตามองฉันนิดๆ

ซิว : ???

ซี : ยัยมินิชื่ออะไรดี?

ฉัน : น้องว่ากระต่ายดีไหมคะ

ซี : ห๊ะ..แทนตัวเองว่าอะไรนะ..

ฉัน : อุ้บบ ลืมตัวแหะๆ.. มินิ คิดว่ากระต่ายดีไหม?

ซี : ก็ไม่เห็นแปลกอะไร แต่แค่ไม่เคยได้ยิน..

ฉัน : คะ?

ส่วนมากฉันไม่ค่อยได้กับคุยกับครูซีหรอก เลยไม่ค่อยเข้าใจที่พี่เขาสื่อเท่าไร เหมือนจะคุยคนละเรื่อง

ซิว : น่ารัก

บ่นกับตัวเองมั้งแต่ฉันได้ยินนะ

ซี : คะ? อะไรเหรอ? ครูน้องซิว

ซิว : เปล่าครับ

ซี : เออ แทนว่าน้องนั่นแหละดีแล้ว เธออ่ะตัวเล็กด้วย...แต่สวยน้อยกว่าฉันนิดนึง

ครูซีพูดทำเอาฉันงงๆนะ เกี่ยวอะไรกับตัวเล็กอะ งงอะ

นักเรียนกลุ่มเรา : 5555+

ซี : หัวเราะอะไรย๊ะ เดี๋ยวแม่ตบปากนะคะ

ฉัน : พอล่ะคะพี่ซี น้องเอ้ย...มินิคิดว่าชื่อกระต่ายไหม

ซี : แรบบิทดิ มันมีความฝรั่งนิส

ซิว : โอเค เอาครับป้ายเขียนชื่อแขวนคอ ป้ายเราสีเขียวนะครับ ส่วนของคุณครูเอาผ้าพันคอสีเขียวก็พอไม่ต้องมีป้ายชื่อ

พูดจบพี่แกก็เอาผ้าสีเขียวมาให้ฉันกับพี่ซีและตัวเองด้วย ส่วนของเด็กๆพี่เขาเอาแผ่นป้ายมาให้เราเอาไปแจกเด็กๆให้เขียนชื่อ

นามปากกา ByMinne