ตอนที่ 14 เป็นแฟนกันวันแรก

1758 Words

Episode 14 เป็นแฟนวันแรก... เช้าวันศุกร์ที่สดใส...อีพี่ทหารนางปลุกตั้งแต่ตี5 ตอนนี้ฉันตื่นมานั่งสัปหงกสะลืมสลือ ในขณะที่อีพี่ซิวที่ยืนรีดชุดของตัวเองอยู่ ฉัน : พี่จะรีบไปไหนเหรอ? พี่ซิว : พี่มีธุระต้องไปจังหวัด สข อะ ฉัน : อืออ พี่ปลุกน้องมาเพื่อ?? พี่ซิว : หัดตื่นไวซะบ้าง..ไง ฉันขยี้ตามองพี่ซืวที่หันมายิ้มแล้วรีดผ้าต่อไป ฉัน : อื้อ น้องจะนอนต่อ พูดจบ ล้มตัวนอนเลย พี่ซิว : วันนี้น้องใส่ชุดไหน ฉัน : อื้อ เสื้อสีฟ้ากับกางเกงวอร์มค่ะ แต่พี่ไม่ต้องรีดให้นะเดี๋ยวน้องลุกไปรีดเอง แล้วฉันก็เผลอหลับไป เสียงตะหลิวกระทบกะทะ เคร้งๆ!! ทำเอาฉันตื่นทันทีแถมหอมอีกต่างหาก หยิบมือถือมาดูว่ากี่โมง... อื้ออ 6โมงเช้าแล้วนิ ทำไมพี่ซิวยังไม่ไปแต่แต่งตัวใส่กางเกงทหารกับเสื้อบางๆข้างในแล้ว ตอนนี้พี่เขากำลังผัดอะไรอยู่ในกะทะยืนหันหลังให้อยู่ ความคิดเด็กๆผุดมาในหัว แกล้งพี่ซิวดีกว่า แล้วก็ย่องๆไปข้างหลังเอามือจี้ที่เอวปรากฏว่า เขายืนนิ่งไม่บ้าจี้อะไร ฉันเลยเปลี่ยนเป็นสวมกอดทางด้านหลังหอมม กลิ่น ปู้ชายยย พี่ซิวชะงัก พี่ซิว : เล่นเหมือนเด็ก กอดแต่เช้าต้องการอะไรครับ เอียงหน้ามาหาฉันนิดหน่อย ฉัน : แค่รู้สึกอยากกอดอ่ะ รู้สึกแบบนั้นจริงๆแต่มันจะเร็วไปไหมพึ่งเป็นแฟนกันเมื่อคืนเอง ฉัน : แล้วทำไมยังไม่ไปคะ.. เอามือออกจากเอว ไปยืนใกล้ๆ พี่ซิว : เขานัดรวมที่ค่ายเจ็ดโมงครึ่ง ฉัน : อ้าว แล้วเห็นตื่นตั้งแต่ตีห้า พี่ซิว : ปกติพี่ตื่นเวลานั้น...น้องก็ต้องหัดตื่นเช้าหน่อยดิจะได้ลุกมาทำกับข้าวกิน โครตอายเนอะเป็นผู้หญิงแท้ๆ กลับตื่นหลัง ผู้ชายอีกและที่สำคัญทำกับข้าวไม่เป็น แง่~ พี่ซิว : ไปอาบน้ำดิ เดี๋ยวมาทานข้าวกัน ฉัน : ค่ะ รับแซ่บ!! เอามือแบบทำความเคารพแบบลูกเสือ ไว้ที่คิ้วอ่ะ พี่ซิว : หึหึ เขาหัวเราะในลำคอ ฉันเดินไปหยิบผ้า...แต่ตาไปเห็นชุดตัวเองที่เรียบและเนี๊ยบเหมือนพึ่งผ่านการรีดมา ฉัน : น้องบอกแล้วนี่ค่ะ ว่าเดี๋ยวรีดเองทำไมพี่ไม่ฟังอ่ะ พี่ซิว : อยากรีดให้มีไรปะ ไป ไป อาบน้ำโน่น ฉันมองค้อนเขานิดๆแล้วเดินเข้าห้องน้ำตัวปลิว พี่เขาทำไห้เราทุกอย่างเลย..คือดีย์แต่มีความอายมากเหมือนกัน รู้สึกเริ่มหวงละเนี่ยย ผู้ชายอะไรน่ารักก... หลงเเฟนตัวเองได้ป่าว แต่งตัวจนเสร็จ...ฉันก็มานั่งทานข้าวด้วยกัน.. ฉัน : พี่ภีม ไปด้วยป่าว.. พี่ซิว : ไปครับ ก้มกินข้าวต่อไป พี่ซิว : เอาโทรศัพท์ของน้องมาให้พี่แป๊บ ฉันก็ยื่นให้คือไม่อยากมีไรปิดบัง...เขากดอะไรไม่รู้ยุกยิกๆ แล้วยื่นคืนมา ฉัน : งั้นน้องไปหานิลก่อนนะคะ ฉันพูดหลังจากเก็บจานข้าวไปไว้เรียบร้อยแล้ว พี่ซิว : ไปทำไม ? ฉัน : ก็ไปชวนไปโรงเรียนไงค่ะ พี่ซิว : ไปแล้วมั้ง! ต้องไปส่งไอ้ภีมก่อน มันต้องไปเช็ครถ มันเป็นพลขับอะวันนี้ ฉัน : อืม เดี๋ยวนี้ยัยนิลทำอะไรไม่เคยบอกเพื่อนแล้วเหรอ ตั้งแต่มีแฟน... ฉันแบะปากเล็กน้อย พี่ซิวเดินมาหาแล้วโอบไหล่ผลักหัวฉันเบาๆให้ซบอกเขา พี่ซิว : นอยด์เหรอ? ปล่อยให้เพื่อนอยู่กับแฟนบ้างเหอะ! เดี๋ยวแฟนเค้ากับแฟนน้องจะไปทำงานอีกกว่าจะพักก็เดือนหน้าอ่ะ เค้าคงอยากใช้เวลาอยู่กะแฟน... มือหนาลูบหัวฉันไปด้วย ฉัน : รู้ค่ะ แต่น่าจะบอกกันสักนิดก็ยังดี โอบเอวพี่ซิวทันที เงยหน้ามองเขาทำตาพริบๆ พี่เขาก้มมาจุ๊บที่หน้าผาก... พี่ซิว : อย่าอ้อนเยอะ เดี๋ยวไม่ได้ไปสอนนะ.. ฉัน : ??? ว้อท! อะไรยังไงได้แต่ทำหน้าสงสัย พี่ซิวนางยิ้มไม่พูดอะไรเดินไปใส่รองเท้า...ฉันก็เดินตามไปใส่เหมือนกัน... บนรถ พี่ซิวเขาเอามือหนึ่งมาจับมือฉันไว้ตลอด เหลืออีกข้างที่บังคับรถ...ฉันก็ปล่อยให้จับเพราะรู้สึกดี... พี่ซิว : ขับรถเป็นไหม? หันมาถามฉันเพียงเสี้ยวนาทีหันไปมองถนนต่อ ฉัน : คือ...รถไหนคะ พี่ซิว : รถพี่นี่แหละ ฉันก้มลงมองเกียร์รถของเขา โอเค ออโต้ ฉัน : เป็นค่ะ พี่ซิว : งั้นไปส่งพี่ แล้วเราเอารถไปสอน แล้วพอเลิกเรียนก็มารับพี่ที่ค่ายนะ... ฉัน : มะ...มันจะดีเหรอ โดนแซวแน่ๆ หากเจอเพื่อนพ้องของเขาคงโดนแซวเป็นแน่ ฉันอายนะบอกเลย พี่ซิว : อายเหรอ? ที่เป็นแฟนพี่ มียศแค่นี้ ฉัน : เปล่านะ พี่คิดอะไรแบบนั้น น้องไม่อายหรอกค่ะ...ถึงจะมียศต่ำกว่านี้ก็เหอะ เราไม่ได้รักกันที่ยศนี่คะ พี่ซิว : ครับ ขอบคุณนะที่เป็นแฟนพี่ พี่จะไม่ขอสัญญาอะไร แต่จะขอให้เราดูพี่ที่การกระทำนะ... ฉัน : ค่ะ พี่เขากระชับมือแน่นขึ้น รู้สึกมีความสุขมากไม่รู้จะเรียกว่า รัก หรือป่าวว. 'รักแรกพบ' คำๆนี้ยังก้องในประสาทหู.. คิดว่าโชคดีแล้ว..ที่เจอคนอย่างพี่ซิว.. @ถึงค่าย.. คือมีทหารกลุ่มหนึ่ง...รออยู่ก่อนแล้วมีพี่บาสพี่แมนพี่ภีมครบทีม...พวกเค้าต่างหันมามองรถพี่ซิว ใจแอบหวั่นโดนแซวแน่ พี่ซิวเขาจอดรถแล้วเปิดประตูเดินลงไป ฉันก็นั่งนิ่ง พี่เขาลงไปแต่รถยังไม่ดับเครื่องลงไปเปิดท้ายรถเอาของแล้วเดินไปสบทบกับเพื่อนคุยอะไรกันสักพัก ทั้งหมดก็หันมาทางรถพี่ซิวแล้วยิ้ม คงไม่เห็นหรอกฟิล์มดำอ่ะรถพี่ซิว... สักพักเหมือนพี่ภีมจะเดินตรงมาที่รถ เขาคงมาเอาของพี่ซิวหรือเปล่า แต่เขากลับหยุดและเคาะกระจกฝั่งที่ฉันนั่ง งั้นเขาคงรู้ ฉันกดกระจกลดลง พี่ภีม : ไง! ทำไมไม่ลงมาก่อน ลงมาดิ พี่ภีมพูดยิ้มๆ ฉัน : หือออ ส่ายหน้า พี่ภีม : ลงมาๆ อายอะไรมารู้จักพวกพี่ๆมาดิ...ต้องมีการแนะนำแฟนผู้กองหน่อยย... ฉัน : หืออ ไม่เอาพี่ภีมงะ อย่าแกล้งมินิดิ เริ่มรู้สึกถึงใบหน้าที่แดงและเห่อร้อน พี่ภีม : มาๆใครแซว เดี๋ยวพี่เตะให้ ไม่รอช้าให้ฉันตอบตกลง พี่ภีมเอามือเข้ามาทางกระจกแล้วเปิดประตูเพราะฉันล็อกอยู่ไง จำเป็นต้องลงไปใช่ไหมเนี่ยเกร็งแหละดูออก อีพี่ซิวก็นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่...นี่ไม่รีบกันใช่ป่ะ แต่ละคนก็มองมาที่ฉันตาเดียวแล้วโห้..แซว 'ฮิ้ววววววววว'.. พี่ภีม : เดินตามมาครับ ฉันก็เดินไปติดๆพี่ภีม อาศัยหลังพี่ภีมเป็นกำบัง อิอิ " จะเดินติดอะไรขนาดนั้นไอ้ภีม แฟนเพื่อนนะเว้ยย " มีเสียงแซว.. พี่ภีม : ไม่เกี่ยวกับกู พวกมึงอย่าแซวดิ น้องเค้าอายสัสส.. เมื่อเดินไปถึงอยู่หน้าทุกคนที่จับจ้องมองมายิ้มๆ ฉันส่งยิ้มให้ทุกคน ก้มไม่ได้เดี๋ยวเค้าว่าไม่มีมารยาท.. " ว้าวว ตาถึงงง..สวยๆ" พี่บาส : น้องมินิหวัดดีครับ ว๊าเสียดายไอ้ผู้กองชิงตัดหน้าซะและ 555+ ทุกคน : 555+ มึงอยากช้าเอง ส่วนอีพี่ซิวนางยิ้มอย่างเดียว ฉัน : ค่ะ หวัดดีค่ะ พี่บาส พี่แมน...และพี่ๆทุกคน... มีมารยาทดียกมือไหว้ด้วยจ้าาพร้อมก้มหัวเล็กน้อย " อือ อย่าไหว้ เดี๋ยวพวกพี่ๆจะแก่ซะก่อน 555+ " ฉันทำได้แค่ยิ้มอย่างเดียว พี่แมน : ครับหวัดดี ไปไงมาไงถึงมาเป็นแฟนไอ้ผู้กองหน้าขรึม อ่ะ... ฉันก็ยิ้มอีกแหละ ไม่รู้จะตอบอะไร.. พี่ซิว : พอๆ พอแล้วแฟนกูหน้าแดงหมดล่ะ ไปๆขึ้นรถ... " โฮ้.....มันหวงแฟนสัสส " มีเสียงแซวอีก พี่ซิวลุกมาหาฉัน พี่ซิว : ขับรถดีๆล่ะถึงโรงเรียนแล้วโทรมาบอกด้วย ฉัน : ค่ะ พี่ซิว : ไปครับ พี่ไปส่งที่รถ จับมือฉันทำท่าจะเดิน แต่ฉันรั้งไว้ก่อน ฉัน : พี่ซิวเดี๋ยวก่อน พี่ๆค่ะเดินทางปลอดภัยนะคะ ไปก่อนนะคะ ฉันก้มหัวให้พี่ๆเขา " ค้าบ! " ทุกคนที่นั่งอยู่พูดพร้อมกัน ฉันเดินออกมานิดๆพี่เขาก็พูดนินทากันเลย ทำเอาฉันยิ้มแหละ " มารยาทดี แถมน่ารัก " " อยากได้แบบนี้สักคน คงหายากว่ะ " " สงสัยจะเป็นเนื้อคู่ไอ้ซิวไม่เคยเห็นพาใครมาเปิดตัว และนี่ครั้งแรกด้วย แถมดูมันมีความสุขว่ะ " " เหมาะสมกับ ผู้กองมาก " และอ**บลาๆๆๆ... ถึงรถพี่ซิวเปิดประตูด้านคนขับให้ ฉันเข้าไปนั่ง...แต่เขายังไม่ปิดประตูให้ พี่ซิว : ขับได้แน่นะ ฉัน : ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ พี่ซิว : ครับ.. พี่เขาก้มมาเอาสายคาดเบลล์ให้ ' ฟอดด 'หอมแก้มฉันด้วยง่าา พี่ซิว : ไปได้แล้วครับ จำทางได้ใช่ไหมถึงแล้วโทรมานะ... ฉัน : จำได้ค่ะ แล้วเบอร์ล่ะคะ? พี่เขาไม่พูดแต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดๆ ครืดดด ครืดด ฉันก้มดูโทรศัพท์ตัวเองที่ทั้งสั่นและเสียงดัง มองจ้องเบอร์ที่โทรมาเมมชื่อว่า 'พี่ซิวที่รัก ' และมีภาพของตัวพี่เขาขึ้นโชว์อยู่ด้วย ฉัน : เอาไปเมมตั้งแต่เมื่อไรคะเนี่ย พี่ซิว : ตอนเช้าไงที่พี่ขออะ ไปเถอะ...เดี๋ยวสาย ฉันก็ขับรถออกไปอย่างชำนาญ แอบกลัวบ้างแหละขับคนเดียวอีก แถมออกจากค่ายทหาร...ใครๆก็รู้อยู่แถวชายแดนมันเป็นยังไง เราอยู่ในที่แจ้งส่วนเค้าอยู่ในที่มืด เค้าฆ่าอย่างไม่ละเว้น...ไม่ว่าหญิงหรือชายเด็กหรือคนแก่....ครูหรือทหารหรือตำรวจ ❤️________❤️ นามปากกา ByMinne

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more