Episode17 เฮ้ย!
นิล : เป็นอะไรยัยมินิ ทำเสียงตกใจหมดเลย
ฉันโยนโทรศัพท์ลงบนเตียง แล้วชี้นิ้วไปที่โทรศัพท์ นิลก้มดู
นิล : พี่ซิว
พูดแบบไม่ออกเสียง ฉันพยักหน้าทันทีพร้อมพูดกลับไปแบบไม่ออกเสียง
ฉัน : กดวางสาย
นิลเลยกดวางสายให้ ฉันกับนิลถอนหายใจอย่างโล่งอก
นิล : ยังกะเจอผี
ฉัน : เขาเรียกว่าขวัญอ่อนย่ะ
นิล : แกเอามาครบเลยนะมีทั้งขี้อาย เขิน ขวัญอ่อน แล้วอ่อนแอละเอามาไหม
ฉัน : จ้าแม่นิล คนเพอร์เฟ็คทุกอย่าง
ฉันพูดเหน็บนิลเข้าให้ นางยิ้มลอยหน้าลอยตา
ผุดคิดขึ้นได้ว่า ฉันกลัวอะไรกับพี่ซิว แต่จำได้ว่าโกรธอยู่นะสมควรแหละที่กดวางสายอะ พวกเราก็หันไปสนใจทีวีต่อสักพัก มีสายเข้าอีกแล้ว
ครืดด ครืดด
[พี่เจน]
ฉัน : อือออ พี่เจนโทรมาอีกแล้ว
นิล : อย่าพึ่งรับ เปิดพัดลมก่อน
ฉัน : เพื่อ??
นิล : สมจริงไง บนว่าพวกเรากำลังนั่งอยู่บนรถ
โคตรฉลาด นิลเป็นคนรับสายเพราะฉันโกหกไม่ค่อยเป็น555
[นิล : ค
