แล้วสองคนก็เดินตามกันไป หมอฤทธิ์ผู้อยู่ในห้องเพียงลำพังหันซ้ายหันขวาก็ไปเจอกล่องอาหารของนิ่มอนงค์
“ ไหน ลองชิมดูซิว่ารสชาติดีสมกับที่ไอ้หนามมันคุยให้ฟังหรือเปล่า ”
ว่าพลางเปิดกล่องใหญ่ออก ในนั้นประกอบด้วยกล่องเล็กสี่กล่องด้านใน หนึ่งนั้นเป็นแกงส้มชะอมกุ้ง อีกกล่องน่าจะเป็นทอดมันแต่เขาไม่แน่ใจว่ามันทำมาจากอะไร อีกกล่องเป็นขนมหวานซึ่งเป็นข้าวเหนียวมูนมะม่วง แต่ข้าวเหนียวมาในสีม่วงอ่อน ๆ หอมน่าทานเป็นอย่างมาก กล่องสุดท้ายคือข้าวสวย
“ โอ้โฮ หน้าตาผ่านเว้ย ไหนขอดูรสชาติหน่อย ” หมอฤทธิ์เริ่มตักอาหารใส่ปากทีละอย่าง
“ แม่โว้ย อร่อยจริง ๆ ด้วย นี่สรุปทำเองจริง ๆ ป่ะวะ ถ้าทำเองได้ขนาดนี้ โชคดีไอ้หนามจริง ๆ ถ้าจะได้เมียทำอาหารเก่งอย่างกับเชฟโรงแรม สบายท้องล่ะมึง ”
พูดไปโดยไม่ได้คิดว่าก่อนหน้านั้นเคยห้ามปรามเพื่อนไว้ว่าอย่างไร แล้วก็กิน
