ดอกไม้ของอานิก

ตอนที่ 10 เด็กในปกครอง (2)

“กูว่าน้องมะลิสวยขึ้นว่ะ ไม่เจอกันสามเดือนเองเป็นสาวขึ้นเยอะ” ณนนท์พูดพลางสายตาสำรวจร่างสวยสะพรั่งที่ถอยหลังเดินออกไปด้วยแววตาวาววาม แต่ยังไม่ทันได้คิดเลยเถิดก็ถูกสายตาดุดันของเพื่อนตวัดค้อนใส่ “มึงหยุดคิดอกุศลเลย นั่นมันเด็กในปกครองของกู น้องยังเด็ก” ดนุนัยรีบดักคอเสือ มาลินีเป็นสมบัติของเขาห้ามใครแตะต้อง!

“เฮ้ยกูรู้หรอก น้องมะลิเป็นเพื่อนน้องกูนะโว้ย กูจะไปคิดอกุศลกับน้องเขาได้ยังไงวะ” ณนนท์ผู้ใช้ผู้หญิงเปลืองราวกับใช้ทิชชูแก้ตัวพัลวัน เขาไม่ได้คิดอะไรกับมาลินีอยู่แล้วนี่คือความสัตย์จริง แต่เขาเป็นผู้ชายนะเวลาเห็นของสวย ๆ งาม ๆ ก็ต้องอยากมองอยู่แล้วเป็นเรื่องปกติ

“รู้แล้วก็ดี” เสียงเคร่งขรึมลอยมาข้าง ๆ ณนนท์กลับยิ้มอารมณ์ดี “กูรู้สึกว่ามึงหวงเด็กในปกครองมากไปป่ะวะ น้องโตเป็นสาวแล้วนะ” ณนนท์แหย่พลางจับสีหน้าเพื่อนสนิท ทว่าไม่เห็นรอยผิดปกติในแววตาคม

“มึงนี่พูดมาก” ดนุนัยตวัดตาค้อนคนรู้ทัน จากนั้นโบกมือเรียกแจ๋วที่ประจำอยู่บริเวณเครื่องดื่มให้นำไวน์เข้ามาบริการที่โต๊ะ ในระหว่างนั่งคุยอยู่กับณนนท์ ตาคมกริบของเจ้าของวันเกิด จับจ้องไปยังสาวน้อยที่กำลังเตรียมบาร์บีคิวให้แขก ซึ่งตอนนี้ทั้งณภัทรและจิรายุคอยยืนข้างสาวน้อยไม่ยอมห่าง ทำเอาเขารู้สึกขวางหูขวางตาอย่างไรบอกไม่ถูก ยิ่งเมื่อเห็นสาวน้อยหยอกล้อหัวเราะกับเพื่อนชายทั้งสอง ดนุนัยถึงกับอยากจะเข้าไปกระชากสองหนุ่มให้ออกไปไกล ๆ จากเธอ

“โน่น! อดีตนางฟ้าของมึงมาโน่นแล้ว” ณนนท์บุ้ยหน้าไปทางบุคคลผู้มาใหม่ เสียงทุ้มห้าวของเพื่อนที่ดังขึ้น ดึงให้ดนุนัยหลุดจากห้วงอารมณ์หึง ชายหนุ่มรีบถอนสายตาจากสาวน้อยแล้วหันมาทางแขกผู้มาใหม่ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นอดีตแฟนสาวของเขาเอง

“เป็นไงไม่เจอกันนานสบายดีไหม?” ภาวินีเอ่ยทักทายหนุ่มหล่อยิ้มกว้าง

“สบายดี” ตอบแล้วก็ลุกขึ้นไปเลื่อนเก้าอี้ให้สาวสวยนั่ง คืนนี้ภาวินีใส่ชุดเดรสสีดำประดับด้วยเพชรระยิบระยับ ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางกำลังดี ดูสวยหวานตามฉายาสมัยก่อนที่ใคร ๆ ต่างก็เรียกเธอว่า ‘นางฟ้า’ เพราะสมัยก่อนหล่อนเคยทำงานให้กับสายการบินชื่อดังอยู่เกือบสองปี ก่อนที่จะผันตัวเองมาทำงานในวงการบันเทิง ทำงานในวงการไม่ถึงสี่ปี หญิงสาวก็ย้ายไปอยู่ที่เมืองนอกตามบิดามารดาและถือโอกาสไปเรียนต่อโทด้วย

“ขอบใจ” ภาวินีกล่าวขอบคุณเพื่อนด้วยภาษาอังกฤษ พร้อมกับลงนั่ง สมัยคบกับดนุนัย พวกเธอก็เคยไปเที่ยวด้วยกันหลายครั้ง ค่อนข้างสนิทกับเขาไม่ต่างกับดนุนัยเลย

“ยินดีครับนางฟ้า” ณนนท์ยิ้มร่าก่อนจะกลับไปนั่งเก้าอี้ตัวเอง ดนุนัยมองจอมเจ้าชู้แล้วไหวหน้า ความอัธยาศัยดีของณนนท์เป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งที่ทำให้สาวรักสาวหลง

ในระหว่างนี้แขกเหรื่อก็พากันเข้ามาบ้างแล้ว ทุกคนที่มาถึงเข้ามาทักทายดนุนัยพร้อมมอบของขวัญให้ชายหนุ่ม รวมทั้งภักดีกับมณีรัตน์ก็เช่นกัน

“สุขสันต์วันเกิดค่ะบอส” มณีรัตน์มอบกล่องของขวัญที่ห่อด้วยกระดาษห่อของขวัญสวยงามให้เจ้านายหนุ่ม ดนุนัยรับมากล่าวขอบคุณ จากนั้นก็หันไปขอบคุณคนอื่น ๆ บ้าง โดยไม่เห็นสายตาของเลขาสาวที่มองมาอย่างชื่นชมและหลงใหล แต่ภาวินีที่นั่งอยู่ในโต๊ะด้วยกันมองออกว่าเลขาสาวคิดไม่ซื่อกับผู้เป็นนาย หากแต่หล่อนไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาเพราะตัวเองกับดนุนัยไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว ภาวินีส่งยิ้มทักทายผู้ช่วยทั้งสองของดนุนัย ภักดียิ้มตอบรับ พร้อมกล่าวทักทายอดีตแฟนสาวของเจ้านายหนุ่มอย่างคุ้นเคยและสนิทสนม ต่างจากมณีรัตน์รีบหลุบตาลงเล็กน้อย เมื่อเห็นรอยยิ้มของอดีตแฟนสาวของเจ้านายที่มองมา… หากแต่เมื่อคิดว่าตอนนี้อีกฝ่ายเป็นเพียงแค่อดีตของดนุนัยเท่านั้นไม่จำเป็นจะต้องใส่ใจ จึงสู้หน้าตอบอย่างไม่แคร์ พร้อมเอ่ยทักทายตามมารยาท

ดนุนัยตอนนี้แม้จะคุยสนุกกับกลุ่มเพื่อน ๆ แต่ก็ไม่ลืมสนใจสาวน้อยแสนสวยซึ่งยืนช่วยงานพี่ ๆ แผนกบริการเครื่องดื่ม เวลานี้กลับไร้ร่างสองหนุ่มที่เป็นเพื่อนชายคอยกวนแล้ว เขาเผลอกดยิ้มมุมปาก โดยไม่เห็นสายตาของเลขาสาวที่มองมาฉายชัดความหึงหวงอย่างปิดไม่มิด

“บอสอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ เดี๋ยวแหม่มจะไปตักให้กินค่ะ” มณีรัตน์ถามเจ้านายหนุ่มเพื่อเรียกให้เขาหันมาสนใจหล่อนบ้าง “คุณแหม่มตามสบายเถอะครับ” ดนุนัยหันมายิ้มให้เลขาสาวอย่างที่เคยทำเท่านั้น

“ค่ะ งั้นแหม่มขอไปหาอะไรทานก่อนนะคะ” มณีรัตน์ยิ้มให้ทุกคนก่อนจะเลี่ยงออกไป หากในใจตอนนี้เหมือนมีกองไฟมหึมาสุมอยู่ในอก หล่อนทำได้เพียงแค่ระงับมันไว้ไม่ให้ปะทุ วันนี้เป็นวันเกิดของดนุนัย หล่อนไม่อยากทำอะไรที่ทำเสียฤกษ์

พอมณีรัตน์แยกตัวออกไปแล้ว ภาวินีก็ลุกออกไปบ้าง หญิงสาวเดินมาหยุดอยู่ตรงแผนกเครื่องดื่มที่มาลินีกำลังคอยบริการแขก “ขอน้ำส้มแก้วหนึ่งจ้ะ”

มาลินีที่กำลังง่วนอยู่กับงานพอได้ยินเสียงเสียงหวานใสของภาวินี สาวน้อยรีบยกมือไหว้ก่อนจะฉีกยิ้มให้ จากนั้นก็ยื่นเครื่องดื่มให้อีกฝ่าย “นี่ค่ะ”

“ขอบใจจ้ะ” ภาวินีรับมาดื่มแล้วก็เดินไปยังโซนของหวานต่อ หล่อนเข้าไปคุยกับป้าอบอย่างสนิทสนม และออกปากชมว่าขนมกลีบลำดวนรสอัญชันอร่อยมาก ทำเอาคนทำยิ้มแก้มแทบปริ

มาลินีมองสาวสวยที่ตอนนี้ชิมขนมอย่างละนิดละหน่อยพร้อมพูดคุยกับป้าอบด้วยรอยยิ้มเป็นกันเอง ฉุกคิดถึงเรื่องที่ดนุนัยทำกับเธอทั้งในห้องหนังสือและบนรถเมื่อวานก่อน… อดคิดไม่ได้ว่าตัวเองไม่ต่างอะไรกับแมวขโมยที่แอบทำอะไรลับหลังภาวินี แม้จะรู้ว่าทั้งคู่เลิกกันแล้ว แต่ตอนนี้หล่อนกลับมาแล้ว และดูเหมือนดนุนัยยังเทคแคร์ดูแลอดีตแฟนสาวเป็นอย่างดี พวกเขายังรักกันใช่ไหม? คิดแล้วก็ถอนหายใจอย่างปวดใจ ก่อนจะลงมือจัดการเครื่องดื่มให้แขกที่เข้ามาขอรับเครื่องดื่มถัดไป แต่แล้วเมื่อเห็นชายวัยกลางคน แต่งตัวภูมิฐานเดินเข้ามาหาทางบริเวณที่เธอยืนอยู่ มาลินีถึงกับนิ่งไปครู่หนึ่ง ชวนให้คิดถึงคืนวันเกิดของจิรายุเมื่อปีก่อน…

************

ตอนนี้ทิ้งให้สงสัยกันเล่นๆ จ้า ว่าเมื่อหนึ่งปีก่อนเกิดอะไรขึ้นกับมะลิ ฝากกดหัวใจกดเข้าชั้นให้กันด้วยนะคะ เพื่อจะได้รับการแจ้งเตือนเวลาไรต์อัพนิยายตอนใหม่ค่ะ