มาลินีลุกจากเตียง เยื้องย่างมายืนตรงหน้าประตู ทันทีที่ประตูเปิดออก ก็ปรากฏร่างถมึงทึงของดนุนัยที่ยืนหน้าเข้ม นั่นไม่น่ากลัวเท่ากับแววตาที่จับจ้องเธอประกายวาวโรจน์
“คุณนิก!” เสียงหวานอุทานพร้อมดวงตาที่เบิกกว้าง เธอไม่คิดว่าเขาจะบุกมาตามถึงที่นี่ เตรียมจะปิดประตู ทว่ามือแกร่งที่เท้าวงกบประตูฉวยดันบานประตูไว้เบียดตัวเข้ามาในห้องอย่างง่ายดาย
สิ่งแรกที่ทำหลังจากเข้ามาในห้องคือการคว้าร่างเล็กเข้ามาชิด ก่อนจะมองสำรวจที่ซอกคอขาวผ่อง เกลี้ยงเกลาไร้ซึ่งร่องรอยใด ๆ อย่างที่เขากังวลมีเพียงรอยเก่าไม่กี่จุดซึ่งเกิดจากฝีมือเขาเอง จึงปล่อยเธอไป โดยไม่สนใจต่ออาการมองค้อนของคนตัวเล็ก จากนั้นชายหนุ่มกราดสายตาเหมือนมองหาอะไรสักอย่าง แล้วพาร่างสูงใหญ่เข้าไปในห้องน้ำ กวาดมองภายในห้องน้ำซึ่งเห็นเพียงแค่ของใช้ที่ทางรีสอร์ตเตรียมไว้ให้ลูกค้าเท่านั้น เมื่อไม่เจออะไรก็เดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะรีบสาวเท้าไปทางฉากก
