หลังกลับมาจากแก่งคอย ดนุนัยตัดสินใจคุยเรื่องของมาลินีกับป้าอบอย่างจริงจังและชายหนุ่มยังขออนุญาตแม่บ้านคนเก่าคนแก่หมั้นหมายหญิงสาวไว้ตามที่เคยบอกกับเธอตอนที่อยู่รีสอร์ต อบรำไพไม่ได้ต่อว่าหรือขัดขวางแต่อย่างใด กลับดีใจแทนหลานสาวด้วยซ้ำที่ดนุนัยจริงใจและต้องการรับผิดชอบกับสิ่งที่ทำลงไป
ทว่าคนที่ตกใจกลับเป็นดารณี เพราะเข้าใจว่าเด็กสาวมะลิน่าจะชอบพอกับจิรายุมากกว่า เนื่องจากอยู่ในวัยเดียวกัน แต่ใครจะไปรู้ว่าคนที่หญิงสาวรักมาโดยตลอดคือดนุนัย ไม่ใช่จิรายุอย่างที่หล่อนอยากให้เป็น ลึก ๆ แล้วดารณีเองก็พอจะดูออกว่าดนุนัยหมายมั่นเด็กสาวมาตั้งนานแล้ว เพราะสังเกตได้จากหลาย ๆ อย่างที่ดนุนัยปฏิบัติต่อมาลินีนั้น บางครั้งมันมากกว่านายจ้างหนุ่มกับลูกจ้างสาว ตอนนี้คนที่ดารณีเป็นห่วงความรู้สึกที่สุดคือบุตรชายคนเดียวของหล่อน แต่เมื่อเห็นว่าจิรายุไม่ได้ดูเศร้าหรือเสียใจอะไรมากขนาดนั้น คนเป็นแม่อย่างหล่อนก็สบาย
