บทที่4 ติดใจอะไรหรือเปล่า
792 Words
บทที่4
ติดใจอะไรหรือเปล่า
บรื้นนน!
ตืดดด ตืดดด
เสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้นเมื่อหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นลูกน้องที่โทรมารายงานข่าว เสียดายอดไปครับสาวน้อย
"เสียใจด้วยนะสาวน้อยฉันมีงานด่วน" ผมหันไปมองหน้าเธอก่อนจะขับรถมุ่งหน้าไปยังโรงเรียนของเธอ
" ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันยิ้มให้ผู้กองก่อนจะรวบผมแล้วมัดจัดทรงให้เข้าที่
" ว่าแต่เธอกับไอ้บอสเนี่ยอยู่ด้วยกันทุกวันเลยหรือเปล่า"
"ไม่นะคะ หนูจะมาหาพี่บอสตอนพ่อกับแม่ไม่อยู่ พ่อกับแม่หนูต้องไปต่างจังหวัดบ่อยๆ หนูอยู่บ้านคนเดียวบางทีก็ไม่ได้มาหาพี่บอสหรอกค่ะนัดเพื่อนๆไปกินหมูกัน"
" แล้วมีอะไรกับมันบ่อยไหม" ผมชำเรืองมองหน้าขาวๆที่หันขวับมามองหน้าผม
"ถามทำไมคะ มันเกี่ยวกับคดีที่ผู้กองกำลังจะทำหรือไง"
"เอ่อ...ไม่ใช่คือฉันไม่ได้ป้องกันไง ฉันเลยกลัว"
"ไม่บ่อยหรอกค่ะ พี่บอสวันๆ ทำแต่รถอีกอย่างพี่บอสใส่ถุงยางผู้กองสบายใจได้แล้วก็เรื่องท้องไม่ต้องกลัวค่ะหนูให้เพื่อนซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้ที่โรงเรียนแล้ว"
"จริงเหรอ อืมงั้นต่อไปนี้ฉันจะได้ระวังๆ"
"ระวังอะไรเหรอคะ ผู้กองจะทำอีกใช่ไหมคะติดใจอะไรหนูหรือเปล่า"
มาเฟียหันมามองแววตาใสซื่อของแก้มบุ๋มก่อนจะหันไปขับรถต่อโดยไม่ได้พูดอะไร เขาติดใจเหรอไม่มั้งแค่ทีเดียวจะติดใจอะไรง่ายจัง เธอฟิต หอม สวย นมใหญ่ แม่งติดตาฉิบ
เมื่อส่งแก้มบุ๋มเสร็จชายหนุ่มก็รีบกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สถานีตำรวจก่อนจะเริ่มทำงาน เขาเอาแต่คิดถึงลีลาของเด็กสาวที่ชื่อแก้มบุ๋มจนสมองทำงานไม่รู้เรื่อง
" เมื่อคืนเด็กพวกนี้มีญาติมาประกันตัวกันเกือบหมดเลยครับ"
"ไอ้บอสล่ะ" ผมมองหน้าจ่านกที่เข้ามารายงานสถานการณ์ของพวกเด็กวัยรุ่นที่ถูกจับกุมมาเมื่อคืน
" ไอ้บอสยังอยู่ครับเห็นมันว่ารอแฟนเลิกเรียนแล้วจะมาประกันตัว มันไม่กล้าบอกยายมันครับ"
"อืม พวกที่ตรวจเจอสารเสพติดล่ะแยกแล้วใช่ไหม"
" เรียบร้อยแล้วครับ ว่าแต่เมื่อคืนผู้กองไปไหนมาเหรอครับ ผมเห็นขับรถออกไปแล้วก็หายไปเลย
" มีธุระด่วนน่ะ จัดการพวกที่เหลือให้เรียบร้อยแล้วกันนะ"
"ครับ!"
ระหว่างทำงานชายหนุ่มก็เหลือบตามองโทรศัพท์อยู่หลายครั้งแม้จะไม่มีข้อความหรือการโทรเข้ามาแต่ชายหนุ่มก็ยังคงมองก่อนจะสะบัดหน้าเพื่อเรียกสติของตัวเอง
"อย่าหลงไอ้เฟีย! มึงอย่าไปยุ่งกับเด็ก....คุก ท่องไว้คุก!"
ติก!
เมื่อเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นชายหนุ่มก็รีบคว้าโทรศัพท์ด้วยความเร็วแสงก่อนจะเปิดแชตที่รอคอยมาทั้งวัน
?แก้มบุ๋ม: หนูต้องไปประกันตัวให้พี่บอส
?มาเฟีย: อืม
?แก้มบุ๋ม: ไม่อยากให้หนูขึ้นไปหาเหรอคะ
?มาเฟีย: จะขึ้นมาทำไมไม่ทราบ
?แก้มบุ๋ม: ไม่ขึ้นก็ได้ค่ะ เดี๋ยวไปขึ้นอย่างอื่นแทน
?มาเฟีย: ขึ้นมารายงานข่าวด้วย ถ้ามีใครถามก็บอกว่าฉันเรียกมาสอบปากคำเรื่องไอ้บอส
?แก้มบุ๋ม: ค่ะ
จบการสนทนา
เวลาผ่านไปเมื่อประตูห้องถูกเปิดชายหนุ่มก็ยังคงนั่งทำงานแม้จะมีเปรยตามามองแก้มบุ๋มอยู่บ้างแต่ก็พยายามเก็บทรงของตัวเองอยู่
"จะถามอะไรก็ถามค่ะหนูรีบ" ฉันเดินเข้ามานั่งอยู่ตรงหน้าผู้กอง ร้อนก็ร้อนน่าเบื่อจริง
"ประกันตัวมันเสร็จเธอจะไปไหนต่อแก้มบุ๋ม"
"ก็กลับบ้านไงคะ จะให้ไปไหนการบ้านเยอะจะตาย"
"บ้านเธอหรือแหล่งมั่วสุมเมื่อเช้านี้ตอบดีๆอย่าโกหก"
" มีแวะไปแป๊บนึงค่ะถึงจะกลับบ้าน พี่บอสน่าจะอยากอยู่กับหนูบ้าง"
" ฉันโทรให้ร้อยเวรจัดการปล่อยตัวมันแล้ว เธอก็บอกกับมันไปแล้วกันว่าฉันเรียกมาสอบปากคำเพิ่มเติมให้มันกลับไปก่อนเลย"
"อ่าว!" ฉันเกาหัวตัวเองด้วยความงุนงง อะไรของเขาแล้วจะให้ฉันมาทำไมเสียเวลา
"เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้านเอง!"
แก้มบุ๋มทำตามที่ผู้กองมาเฟียบอกทุกอย่างจากนั้นเธอก็เดินมานั่งรออยู่ที่โซฟาเพื่อเปิดซีรีส์ดูพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังมาเป็นระยะ
- Writer
