จากนั้นก็ไปที่ร้านจำหน่ายสินค้าแบรนด์เนมสำหรับหญิงชาย โดยเฉพาะเป็นยี่ห้อเดียวกันกับน้ำหอมและผลิตภัณฑ์ต่างๆ ที่เขาใช้
“ซื้อของให้ฉันเหรอ อยากเอาใจ ฝันไปเถอะ”
ภาพตะวันพึมพำกับตัวเอง สุดท้ายก็ทนไม่ไหวต้องลงไปให้เห็นหล่อนด้วยตาตัวเอง เขาอยากรู้ว่าหล่อนซื้ออะไรนักหนา แล้วซื้อทำไม ซื้อให้เขาจริงเหรอ และเมื่อเรียกพนักงานขายให้เอาบิลมาดู ก็ล้วนแต่เป็นข้าวของที่เขาใช้เป็นประจำวันทั้งนั้น คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ
“ยายนี่จะเอาใจฉันด้วยวิธีนี้จริงเหรอ เหอะ! ทำเป็นมารู้ว่าฉันใช้ของอะไรบ้าง แล้วจะซื้อไปทำไมให้มาก ของเก่าก็ยังไม่หมด แล้วนั่นจะซื้ออะไร เสื้อเหรอ”
ภาพตะวันลอบมองฮันวอลที่กำลังคุยกับพนักงานขายอยู่ในร้านเสื้อผ้าแบรนด์ที่เขาใช้ประจำ แต่แล้วคิ้วเข้มก็ขมวดเมื่อเห็นปฏิกิริยาของพนักงานขายที่มีต่อฮันวอล
ดวงตาคมเข้มจ้องเขม็งเพราะสายตาของพนักงานขายที่มองฮันวอลแบบหัวจดเท้า เขาไม่ชอบเ
