“อย่า... พี่ตะวัน... พอแล้วนะ อย่าทำแบบนี้ อื้อ...”
เสียงฮึมฮัมของฮันวอลกับเนื้อตัวที่พิงซบอยู่กับอกเขาเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ทั้งเว้าวอนทั้งร้องขอและมันแปลว่าหล่อนก็กำลังทานทนไม่ไหว เขาเองก็เช่นกัน
ภาพตะวันเคลื่อนริมฝีปากร้อนๆ ไปตามใบหน้าจิ้มลิ้มก่อนจะไปแลบลิ้นเลียที่ใบหู สอดใส่และก็เลียเข้าไปจนหล่อนดิ้นพล่านร่ำร้องไม่หยุด จากนั้นเขาก็ตวัดลากลิ้นลงมาที่ต้นคอ ทั้งจูบ ดูด หอม ตามความช่ำชอง มือก็สอดเข้าใต้เสื้อยืดตัวโคร่งรอดผ่านขอบบราเซียเข้าไปกอบประชับเต้าอวบกระเปาะน้อยๆ บีบคลายลงน้ำหนักและเน้นที่จะถูไถบนยอดน้อยๆ จนฮันวอลผวาแอ่นอกขึ้นหา และเขาก็รู้ใจว่าหล่อนอยากให้เขาใช้ปากแทนฝ่ามือ
“อื้อ... พี่ตะวัน...”
“อืม... หอมมาก... นุ่ม...”
นั่นไม่เกินจริงเลย กลิ่นหอมอ่อนๆ จากร่องอกสาว กับตุ่มไตน้อยๆ ที่แข็งรอลิ้นมันทำให้เขาพลุ่งพล่านแข็งเฉพาะจุด พร้อมสำหรับการสะเดาะเคราะห์กับหล่อนแล้ว
ปากจึงพรม
