Bir zamanlar benimde herkes gibi duygularım vardı. Bende diğer insanlar gibi gülebiliyor, ağlayabiliyor, mutlu olabiliyordum. Çoğu zaman olmasada duygularımı belli edebiliyordum ama şimdi... Daha doğrusu yaklaşık yirmi iki yıl önce tüm bu duygularımı hayatımdan defettim. Çünkü bana hiç olmadığı kadar acı veriyorlardı.
Hayvan gibi sikilmekten bayılan fahişenin yanından kalkarak durmdan çalan telefonumu elime aldığım gibi açtım. "Efendim anneniz ve eşiniz Efsun Hanım yalnız..." Kaltağın konuşmasına daha fazla müsade etmeden telefonu suratına kapattığım gibi yerde öylece duran kıyafetlerimi giymeye başladım.
Andım olsun ki Efsun tek bir hata yaparsa uzun zamandır düşündüğüm ama bir türlü cesaret edemediğim o şerefsizliği, Efsun'a bir gram bile acımdan yaparım. Öyle ki Efsun salağını yaşay
