Deli gibi korkuyor ve titriyordum. Tüm bu olanlar yüzünden bana zarar vermezdi değil mi? Hayır bana zarar vermekle kalmaz parçalardı. En ufak bir hatamda bile canım çıkana kadar acımadan döverdi. Bu yaptığım ufak bir hata değil, daha kötüsü. Gerçi şeytanın bana zarar vermesi için illa hata yapmam gerekmiyor ki, hiçbir hatam olmadığı hâlde bile canımı her seferinde hiç olmadığı kadar daha çok acıtıyor ve ruhumu yaralıyordu.
Bedenimi kucağına almış vaziyette kendi odasına doğru taşırken fazlasıyla sakin ve normal görünüyordu. Hiç öfkeli veya kızgın görünmüyordu. Aksine her şey normalmiş ve olması gereken neyse o olmuş gibi bir yapısı vardı. Bu sakin tavırları beni hiç olmadığı kadar çok korkutuyordu çünkü onun sakin kalması sonradan gelecek büyük bir kıyametin habercisi olacağını vurguluyo
