Nalin'in ölümünden günler sonra geçmiş olduğu hâlde benim için zaman durmuş gibiydi. Kalbimin içinde ölümden başka hiçbir şeyin dolduramayacağı bir boşluk vardı.
Tanıdığım en acımasız adam olan Vakas ile evliydim. Hayatımı cehenneme çeviren ve çevirmeye devam eden Vakas Şah ile evliydim. Beni hayattan vazgeçirerek ölümümün hayalini kurdurdu. Yürüyen bir ceset gibiydim. Artık ondan kaçmaya çalışmaktan vazgeçtim. Hayatımın sahibiydi, ondan kurtulmama yardım edebilecek hiçbir şey ya da hiç kimse yoktu. Ölüm hariç tabii ki.
Günlerce aynaya her baktığımda yüzümde Nalin'in kanını hayal etmekten kendimi alamıyorum. Ne yemek yiyebiliyordum ne de uyuyabiliyordum. Ne zaman yemek yemek istesem boğazımda yemek tıkanıyormuş gibi hissediyordum ve geceler daha uzun geliyordu. Daha karanlık, daha yalnız
