พอเดินทางมาถึงโรงแรมที่พักอยู่ เดรโกก็เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าหมองขุ่นอย่างโมโห ยิ่งหันไปเห็นวริสาเดินตามมาแล้วยิ้มให้แบบใสซื่อแบบนั้นก็ยิ่งรู้สึกโมหเข้าไปอีก นี่เธอไม่คิดจะรู้สึกผิดหรือง้อเลยหรือไง ที่เธอมาทำให้เขาหึงขนาดนี้ เขาจึงเดินหนีเธอไปที่ระเบียงชมวิวด้านนอก
“อะไรของเขาเนี่ย ยิ้มให้แล้วยังมาทำหยิ่งใส่อีก เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย” วริสาบ่นออกไปแล้วถอนหายใจเบาๆ เพราะเธอเองก็ไม่รู้จะเอาใจอะไรเขาแล้ว ในเมื่อเขาห้ามให้เธอพูดเพราไม่ต้องการทะเลาะเธอก็ทำแล้ว แต่มาทำท่าไม่พอใจเพื่ออะไรอีก เธอจึงไปเปิดทีวีดูแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงแบบชิวๆ
ด้านเดรโกพอได้ยินเสียงทีวีดังขึ้นก็หันหลังกลับไปดู ก็เจอวริสากำลังนอนกระดิกเท้าแบบสบายใจก็เริ่มจะทนไม่ไหวเมื่อเธอไม่ได้เข้ามาง้อเขาแบบที่เขาหวังเอาไว้ เขาจึงเดินเข้าไปหาเธอที่นอนอยู่ทันที
“นี่มีมี่ คุณไม่คิดจะง้อผมหน่อยเหรอไงห้ะ” เดรโกถามเธอออกไปเสียงดัง แล้วมอ
