หลังจากที่เดรโกทำให้วริสายอมคืนดีกับเขาได้แล้ว เขาก็ตักตวงความสุขจากร่างบางอย่างหนำใจมาตลอดทั้งคืน จนวริสานอนหมดแรงในอ้อมกอดของเขาจนช่วงบ่ายของอีกวัน เพราะเดรโกเองก็แทบจะไม่มีแรงลุกลงจากเตียงเช่นกัน
“อื้อ ซี๊ด” วริสาครางออกมาเบาๆอย่างเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวสุดๆ ก่อนจะค่อยขยับตัวและลืมตาตื่นขึ้นมาแบบสะลึมสะลือ แล้วเธอก็มองแขนใหญ่ที่พาดโอบกอดเธอไว้อย่างใช้ความคิด ว่าต่อไปเธอจะเอายังไงต่อดี
“ตื่นแล้วเหรอ จุ๊บ เมื่อคืนคุณทำให้ผมมีความสุขมากเลยรู้ไหมมีมี่” เดรโกเองก็ตื่นจากการที่วริสาขยับตัวในอ้อมกอดของเขาเช่นกัน เขาก็เอ่ยพูดออกไปอย่างมีความสุขแล้วก็จุ๊บลงไปที่ผมของวริสาอย่างรักใคร่แล้วก็โอบกอดเธอไว้อย่างอบอุ่น
“มีมี่ก็มีความสุขเหมือนกันค่ะ แต่คุณปล่อยมีมี่ก่อนได้ไหมคะ มีมี่เมื่อยตัวไปหมดแล้ว อือ” วริสาพูดบอกเขาไป เพราะเธอเมื่อยตัวจริงๆ มันเหมือนร่างกายมันระบมไปทุกส่วนเลย
“โอเคๆ ผมขอโทษที่เผลอ
