“อยากเลีย”
และนั่นคือคำที่พลอยใสอยากได้ยิน หล่อนพยักหน้ารับอย่างง่ายดาย รอยยิ้มเกิดขึ้นบนใบหน้าโดยไม่รู้ตัวเมื่อคุณหมอทรุดร่างลงนั่ง พร้อมจับข้อเท้าของหล่อนขึ้นวางบนเบาะโซฟา
พลอยใสแยกต้นขาออกจากกัน หล่อนเอนตัวพิงพนักให้ความสะดวกทุกท่วงท่า รั้งกระโปรงสอบของตัวเองให้ร่นขึ้นมาจนถึงเอว
ดอกไม้ไร้สิ่งปกปิดเบ่งบานอวดโฉมต่อหน้า เจนจบเม้มริมฝีปากก่อนจะแลบลิ้นออกมาเลียไล้ความแห้งผาก เมื่อครู่ที่แหย่นิ้วจนพลอยใสเสร็จคาบันไดพัก เขารู้แล้วว่าหยาดน้ำของหล่อนเอ่อออกมาท่วมท้น และจากที่เขี่ยนิ้วก็เดาได้ว่าดอกไม้ของหล่อนยังคงสวยสด แต่ก็ไม่คิดว่าจะสดและสวยได้มากเท่านี้
“สวยจัง”
เขาบอกพลางเหลือบมองเจ้าของดอกไม้ พลอยใสดูจะชะงักไป ก่อนจะเม้มริมฝีปากก้มหน้าซ่อนรอยยิ้ม หล่อนประหม่าแต่หล่อนก็อยากมากจนอดไม่ไหว
“ขอผมเลียนะ”
ริมฝ
