“คุณหมอขา...”
หล่อนเรียกเขาเสียงหวานทันทีที่ริมฝีปากละออก ใบหน้าสวยและแววตาที่มองเขาเจือความรู้สึกบางอย่างที่เจนจบอยากให้เป็นเช่นนั้น
“เรียกพี่เจนนะคะ”
“ค่ะพี่เจน”
“มีความสุขกับพี่เจนนะคะ”
“ค่ะ พลอยพร้อมแล้วค่ะ พี่เจนให้ความสุขพลอยนะคะ พลอยอยากได้ความสุขจากพี่”
“จ้ะ ท่วมท้น”
เจนจบตอบรับและเริ่มต้นสร้างความสุขให้พลอยใสและตัวเขาเอง หล่อนซบหน้ากับพนักโซฟา อมยิ้มน้อยๆ ในสีหน้า นั่นคือความเต็มใจ ฝ่ามือเขากระชับที่เอวคอด ครูดเข็มดุ้นยาวออกจนเกือบสุดก่อนจะกดกระแทกเข้าไปใหม่ ทีเดียวมิดด้าม
“พี่เจน... อ๊ายยยยย...”
พลอยใสกรีดร้องครางกระเส่า ทุกครั้งที่ความยิ่งใหญ่สอดแทรก สิ่งที่ได้รับคือความสุขท่วมท้น จนหล่อนต้องกรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่า เสร็จสมหลายต่อหลายครั้ง จวบจนหมอเจนจบเร่งเครื่องแทงรัว หล
