“เย็นนี้คุณไปไหนไหม”
“ก็ไม่มีโปรแกรมอะไรนะคะ”
“วิวล่ะ”
“ไม่ได้ไปไหนค่ะ” เด็กสาวสะดุ้งเมื่อชื่อที่เขาถามคือเธอ
“งั้นเย็นนี้ไปกินข้าวกัน”
“ได้ค่ะ”
“เดี๋ยวหวังข่ายกับฮ่าวหนานจะมา แล้วจะกลับพร้อมผมเลย”
“โอเคค่ะ”
หลังจากบอกกล่าวกับซินซินจบ ร่างสูงที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์ของหญิงสาวอยู่ก็ขมวดคิ้ว เมื่อมีข้อความส่วนตัวเด้งขึ้นมาหาหญิงสาว
“ซินซิน” มือใหญ่ส่งโทรศัพท์ให้เจ้าของเครื่องดูด้วยแววตาไม่พอใจ
คนตัวเล็กหยิบมาดูก่อนที่คิ้วเรียวจะขมวดเมื่อมองเห็นข้อความ เธอเปิดดูโปรไฟล์ของคนที่ส่งข้อความมาก็ส่ายหน้า เธอไม่รู้จักผู้ส่ง
ชายหนุ่มจึงหยิบโทรศัพท์มากดตอบเองแล้วออกจากแอพ ซินซินมองเขาแล้วก็หัวเราะเบาๆ บางอารมณ์ที่ดูจะเหมือนเด็กก็งอแงขึ้นมาเสียเฉยๆ
“ได้แล้วค่ะ” วิววางแก้วเครื่องดื่มลงบนโต๊ะก่อนจะเดินออกจากเคาน์เตอร์ไป เพื่อให้ทั้งคู่อยู่ได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน
ชายหนุ่มออกมานั่งอยู่กับซินซินจน
