เธอคิดว่าความสาวของเธอมีค่ามากถึงสองแสนเลยเหรอ...ไม่มั้ง!!...ฉันว่าแค่แสนเดียวน่าจะสมน้ำสมเนื้อหน่อย ส่วนอีกแสนถือว่าเป็นค่าตัวตลอด เดือนนี้ก็แล้วกัน” วรัญชิญาเหมือนถูกตบหน้าอย่างแรง ดวงหน้านวลชาไปทั้งใบหน้า เขาเอาเงินที่มีมากล้นนั้นมาตีค่าของความเป็นคนอย่างนี้หรือ เงินสองแสนที่เขาพูดถึงเธอไม่ได้รับสักแดงเดียว และที่สำคัญเธอไม่ได้ขายตัวด้วย เขาจึงไม่มีสิทธิ์มาเหนี่ยวรั้งเธอไว้
“เงินสองแสนที่คุณพูดฉันไม่รู้เรื่องและฉันก็ไม่มีวันอยู่กับคุณด้วย ฉันไม่ได้ขายตัวคุณข่มขืนฉันต่างหาก ฉันไม่อยู่ที่นี่กับคุณหรอก ฉันจะกลับบ้าน” หญิงสาวยังคงพูดประโยคเดิม ไม่สนใจสายตาที่เรืองรองของชายหนุ่มตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย
“ข่มขืน!!...เธอพูดผิดหรือเปล่า คนที่โดนข่มขืนเขาจะร้องครางซะดังลั่นห้องเหมือนเธอ และยังตอบสนองฉันอย่างดีอีกด้วย จนฉันอดใจไม่ไหวกระหน่ำเธอไปอย่างถึงอกถึงใจ รู้มั้ยว่าเสียงของเธอดังยิ่งกว่าลำโพงเส
