Episode 37
Talk ตาหวาน
เราเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ พอตื่นขึ้นมาอีกทีก็มีข้าวต้มแล้วก็ยาลดไข้วางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ส่วนคุณเขา...เราไม่เห็นแม้แต่เงา
“อ...อึก!” มือบางยกขึ้นมาอุดปากตัวเองทันทีที่เปิดฝาถ้วยข้าวต้ม เรารู้สึกเหม็นและอยากจะอาเจียนออกมายังไงก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่ยังมีไอควันออกมาอยู่ ไม่น่าจะเสีย
แต่เรากลับเหม็นมัน
“อึก...อุบ!” ร่างบางรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาเจียนทันที กลิ่นข้าวต้มนั่นมันแรงมาก มากเสียจนเราทนไม่ไหวและต้องมาอาเจียนในห้องน้ำ “แหวะ...อ้วกก!”
“อุบ...อ้วก! อื้อ อ้วก!”
“เเฮ่ก...เเฮ่ก~ อ...อื้อ อ้วก!”
“แหวะ! อ้วกกก อึก! อ้วก!”
เราทิ้งตัวพิงเข้าที่กำแพงห้องน้ำด้วยความหมดแรง ก่อนที่จะลุกไปบ้วนปากและกดชักโครก จากนั้นก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
แต่เมื่อเราเดินออกมากลิ่นเหม็นคาวก็ยังอยู่ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เราจึงหยิบฝาถ้วยมาปิดกลับคืนที่เดิม และเลือกที่จะไม่กินมันเพราะเรารู้สึก
