Episode 19
“ฉันไม่สบายใจจัง” วาเรนติโน่กล่าวเสียงแผ่วพร้อมกับโอบกอดมาที่ด้านหลังของเรา ก่อนที่เขาจะฝังใบหน้าลงที่แผ่นหลังเนียนๆ “ให้ฉันฆ่ามันเถอะ...จะได้ตัดความไม่สบายใจออกจากอก”
“ใจเย็นๆ สิคะ...อย่ากังวลไปเลย”
“ฉันห่วงเธอตั้งแต่ก่อนที่เธอจะเป็นของฉันเสียอีก”
“อ...อื้ม! ฉันรู้ค่ะว่าเป็นห่วง”
“รู้แล้วก็ช่วยทำให้ฉันสบายใจกว่าเดิมไม่ได้หรือยังไงกัน” เขาเอ็ดเราเล็กน้อย พร้อมกับเลื่อนมือหนามาบีบคลึงที่หน้าอกของเรา “ไม่อยากให้ไปเลย”
“คุณนี่...อ้อนเก่งเหมือนกันนะคะ”
“อ่า...ฉันเปล่าอ้อนเธอสักหน่อย” เขากล่าวปฏิเสธข้อหาพร้อมกับซุกใบหน้าลงมาที่ซอกคอขาว ปากบอกว่าไม่ได้อ้อน แล้วไอ้ที่เขาทำอยู่นี่เรียกว่าอะไร
หาที่ซุกหน้าเล่นงั้นเหรอ...?
“อือ~ ฉันต้องรีบกลับนะคะ” เรารีบดันตัวเขาออกเมื่อมื้อไม้ของเขาเริ่มไต่ลามไปเรื่อย “เดี๋ยวมาดามจะว่าเอาได้”
“เธอคิดว่าฉันจะแคร์งั้นเหรอ?” เขาแสยะยิ้มก่อนที่จะค
