Episode 20
พรึบ!
ร่างสูงวางตัวร่างบางบนเตียงเบาๆ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ คืบคลานขึ้นมาอยู่บนตัวของเรา...
“เธอยังจำประโยคที่ว่าต่ำต้อยได้ไหม?”
“จ..จำ จำได้ค่ะ”
“นี่ไง...มันต้องแบบนี้ต่างหาก ถึงจะเรียกว่าต่ำต้อย ฉันอยู่บน...” เขายิ้มกรุ้มกริ่มก่อนที่จะโน้มใบหน้ามากระซิบข้างหูเราเบาๆ ว่า “บนตัวของเธอ”
“อ...อึก!” ใบหน้าหวานหลบตาร่างสูงทันควันด้วยความเขินอาย
เรารู้ดีว่าเรื่องแบบนี้...สักวันหนึ่งมันจะต้องมีและเกิดขึ้นกับเราอย่างแน่นอน แต่เราไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ แม้ว่าเพื่อนร่วมห้องจะเสียบริสุทธิ์ไปก่อนแล้วตั้งแต่สิบหกก็ตามทีเถอะ!
เรารู้สึกประหม่า...กลัวๆ ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ
“เป็นอะไรไป?”
“หนู...หนูรู้สึกประหม่า”
“ไม่ต้องกลัวนะ”
“...."
“เดี๋ยวเธอก็จะชินกับมันไปเอง”
“อ...อึก!”
นี่คือคำพูดก่อนจะมีอะไรกันงั้นเหรอคะ? ถ้าเป็นในนิยายมาเฟียที่เราเคยอ่าน พระเอกก็จะพูดว่ามันจะเจ็บแค่ครั้งนี้ครั
