“เหรอครับ แต่เมื่อกี้ผมได้ยินอีกแบบนะ!!! กล้าดียังไง! ถึงได้มานั่งนินทาคนอื่นแบบนี้ ด่าคนอื่นโดยไม่รู้มูลความจริงแล้วเอาไปพูดปากต่อปากกัน ถ้าความสามารถยังไม่ถึงครึ่งหนึ่งของภารดาอย่าสะเออะมาวิจารณ์เขา และภารดาก็ไม่ได้เอาตัวเข้าแลกด้วย เธอใช้ความสามารถล้วน ๆ อีกอย่างนะ ผมเป็นคนจีบเธอก่อน พวกคุณไปฟังจากใครมาแบบไหนผมไม่สนใจหรอกนะ แต่การมานินทาคนอื่นเสีย ๆ หาย ๆ มันสมควรหรือเปล่า ถ้าเกิดทุกคนเข้าใจภารดาผิดหมด พวกคุณจะรับผิดชอบไหวไหม” เขาตวาดเสียงดังลั่นอย่างไม่พอใจ ทำเอาหัวหดในกระดองกันหมด
“ไม่ไหวค่ะท่านประธาน พวกเราขอโทษด้วยนะคะ” สามสาวพูดขึ้นพร้อมกันอย่างสำนึกผิด แต่ละคนหน้าหงอยไม่เหมือนตอนแรกที่นินทาเลยสักนิด
“ผมไม่มีที่ว่างให้สำหรับคนที่ปากเสีย นินทาคนอื่นจนเสียหายหรอกนะ นินทาผมคนเดียวผมไม่ว่าหรอก แต่การไปนินทาคนอื่นแล้วหาว่าควงสองคน จิตใจทำตัวอะไรถึงได้คิดเรื่องอุบาทว์แบบนี้” เขาชี้หน้า
