NOEY : Talk
“ลี! ปล่อยนะ เดี๋ยวเนยตก!” ฉันโวยวายออกมาอยากตกใจ อยู่ ๆ ลีก็อุ้มฉันเข้ามาในโรงแรมก่อนจะพาขึ้นไปชั้นที่เราพักกัน
“...”
“ลี! ไม่เล่นนะ..งื้อ เนยขอโทษ” ฉันเอ่ยออกไปอย่างออดอ้อนเขาอีกเมื่อลีเขาไม่พูดไม่จาเลยตั้งแต่เข้ามาในโรงแรม
แกร็ก..เสียงเปิดประตู
“นี่! พามาห้องนี้ทำไมเนี่ย ปล่อยเนยเลย” ฉันถึงกับดวงตาเบิกกว้าง ก็ลีน่ะสิพาฉันเข้ามาในห้องของเขา แต่..เตอร์ไปไหน?
ตุบ “อ๊ะ! ปล่อยมาได้ คนนะไม่ใช่ตุ๊กตา” โยนมาได้ไง ฉันระบมก้นหมดเลยจะเขียวช้ำไหมเนี่ย
“เว่อร์ เตียงออกจะนุ่มเหอะ”
เพล้ง! หน้าของฉันจากที่แอ๊บเจ็บอยู่เมื่อคร่ก็ซีดลงมาทันที และนี่แหละที่ฉันมักจะแพ้เขาอยู่เสมอคือลีรู้ทันฉันทุกอย่าง อย่างว่าละนะ..ก็เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนหนิจริงไหม
“คริ ๆ” พอฉันนั่งบนเตียงในท่าปกติแล้ว พอจ้องมองหน้าเขา ดูดิหน้าตึงเป็นบ้าเลย แต่แบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบนะ ฉันชอบ >..
