‘แล้วเจอกัน’
เนยยังคงนั่งเหม่อลอย หลังจากเหตุการณ์เมื่อครู่สงบลง คำพูดคิวมันคงติดอยู่ในโสตประสาทของเธอไม่เลือนหาย แววตานั่นมันช่างดูน่ากลัวแปลก ๆ ความหวาดระแวงเริ่มขึ้นจนใจของเธอนั้นเริ่มหวาดกลัว..
หมับ
“อ๊ะ..” เนยร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อถูกสัมผัสที่ไหล่บาง
“เป็นอะไรมึง ไปหาหมอก่อนไหม?” หมวยเอ่ยถามเพื่อนขึ้น เธอสังเกตเห็นสีหน้าเพื่อนสาวดูไม่สู้ดีนัก
“ไม่เป็นไรหรอกมึง เดี๋ยวก็คงหาย” เนยตอบกลับหมวย สายตาเธอยังคงเหม่อลอย
“งั้นกลับห้องกัน..มากูช่วย” หมวยเอ่ยขึ้น ก่อนช่วยพยุงตัวเพื่อนสาวขึ้น
“อึก..” เนยพยักหน้าตอบรับ เธอกัดฟันแน่น ทนความปวดระบมข้อเท้าเอาไว้ ยังไงวันนี้เธอขอพักก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที
ด้านหน้าZOPUB
“มึงนั่งรอตรงนี้นะ เดี๋ยวกูไปเอารถมารับดีกว่า” หมวยเอ่ยขึ้น
“อืม” เนยพยักหน้าตอบรับ ทิ้งตัวนั่งรอหมวยอยู่ด้านหน้าของผับ ในห้วงความคิดของเธอตอนนี้ก็ยังคงเป็นเรื่
