วันต่อมา
09.45 น.
“อื้อ..” เสียงครางตื่นของเด็กสาว เธอพยายามบิดตัวหลังจากการตื่นนอน แต่มันแทบจะระบมปวดร้าวไปทั้งร่างกาย
“อ๊ะ..” เด็กสาวยันตัวลุกขึ้นนั่งกับเตียง ใบหน้าของเธอเหนียวเหนอะไปด้วยคราบน้ำตา สายตากวาดมองไปรอบ ๆ ก็พบเพียงแต่ความว่างเปล่า จนเสียงเปิดประตูห้องน้ำเปิดออกมาทำให้เธอหันไปดูก็พบคนสารเลวเดินออกมาด้วยสภาพนุ่งผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว
“ตื่นแล้วเหรอ?” คิวเอ่ยถามออกไป เขาก้าวเดินเข้ามาหาเธอที่เตียง
“...” เนยเสมองไปทางอื่น เธอไม่ได้ตอบอะไรออกไป ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น เธอพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
พรึ่บ!
“ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำ..ใส่นี่ไปก่อน” คิวเอ่ยขึ้นพร้อมกับโยนเสื้อคุมตัวใหญ่ที่พอจะคุมร่างบางได้มิดให้กับเด็กสาว
“อึก..” เนยยังคงนั่งนิ่งสายตามองไปทางอื่น เธอสะอื้นออกมาอย่างเหลืออดน้ำตาไหลออกมาช้า ๆ ถ้าเธอตื่นขึ้นมาไม่เจอเขามันจะยังดีเสียกว่า แค่นี้เธอนั้นก็ขยะแขยงตัวเอง
