BAD PLAYBOY 2

925 Words

ออด! ออด! “มาแล้วเว้ย กดเชี้ยไรนักหนาวะ!” คิวโวยวายออกดังลั่นห้อง เปิดประตูด้วยอารมณ์คุกรุ่นหนัก แกร็ก..ประตูถูกเปิดออก “หึ นึกว่าใคร..ยัยเด็กแรดข้างบ้านนี่เอง” คิวพอเปิดประตู เขาก็สบถแสยะยิ้มให้กับคนตรงหน้าอย่างเย้ยยัน นึกไว้ไม่มีผิดว่าเป็นยัยเด็กนี่! “เนยก็ไม่อยากมานักหรอก..” เด็กสาวเอ่ยออกไป เธอเสมองไปทางอื่นอย่างเหนื่อยหน่ายกลับคนตรงหน้าเต็มทน ใครเขาอยากจะมากันมาทีไรก็ด่าก็ว่าเธอทุกครั้ง และเธอมาที่นี่กี่ครั้งก็ต้องมายืนรอให้เขานั้นทำเรื่องต่ำๆ ให้เสร็จถึงจะยอมมาเปิดประตูให้กับเธอได้ คนอะไร? เอาหญิงได้เกือบทุกวัน! “ไม่อยากมา แล้วมาทำไม?” คิวเลิกคิ้วสูงถามเด็กสาวออกไปไม่อยากมาแต่ก็เห็นแม่งมาเกือบทุกวัน “เอาไป ป้าแคทฝากมาให้” เนยส่งถุงหิ้วในมือให้กับคิวอย่างแรง จ้องมองคิวด้วยแววตาดุดัน ดูจากสภาพแล้วคงจะฟัดไปหลายยกสินะ ทำไมเธอรู้สึกหน่วงในใจขึ้นมาอีกแล้ว “...” คิวนิ่งเงียบ เขายกถุงขึ้นดู ก็เห็นว่าเป็นกับข้าวของโปรดเขาเหมือนเดิม คิวยกยิ้มขึ้นออกเล็กน้อยจ้องมองไปที่เด็กสาวอีกครั้ง “หมดธุระของเนยแล้ว ขอตัวนะคะ” เนยเอ่ยขึ้นเพราะเธอมีแค่หน้าที่เอามาให้เท่านั้น ถึงเธอจะเป็นคนอาสาป้าแคทเองก็เถอะ เพราะลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอไม่ยอมกลับบ้าน ถึงกลับไปทีไรก็ไม่พ้นทะเลาะกับพ่อของเขาทุกครั้ง ทำเป็นเด็กหนีออกจากบ้านไปได้ เธอเห็นป้าแคทร้องไห้บ่อย ๆ เธอจึงอาสาเป็นคนเอากับข้าวที่ป้าแคทมักทำ แล้วฝากให้เธอเอามาให้คิวนั้นเป็นประจำเกือบทุกวัน หมับ.. “เดี๋ยว..” คิวเอ่ยขึ้นมือหนาจับแขนบางเอาไว้ “...” เนยหยุดนิ่ง ก่อนหันตัวกลับมาหาคิวอีกครั้ง “กระโปรงน่ะสั้นไปปะ อีกนิดจะเห็น...” พรึ่บ! “แล้วไงคะ? ตัวของเนยจะใส่อะไรหรือจะเห็นอะไร..มันก็ของ ๆ เนย” เนยสะบัดแขนออกอย่างแรง เอ่ยพูดออกไปด้วยน้ำเสียงดุดัน เธอสะบัดตัวเดินออกไปทันที “จิ๊.. ยัยเด็กแรด!” คิวที่โดนเนยพูดใส่แบบนั้นถึงกับสบถออกมาอย่างหัวเสีย ใช่ว่าเขานั้นหวงอะไรนะ ก็แค่กลัวว่าจะโดนฉุดไปข่มขืนเข้าสักวัน สงสารแต่ยายนิ่มที่มีหลานแรดขนาดนี้ เวลาต่อมา เมาส์เมา บาร์คลับ “เอาเนยมาแล้วเหรอ..” เสียงเจ๊บราวนี่สาวสวยประเภทสองเอ่ยขึ้นเรียกเด็กสาวที่เดินเข้ามาด้วยสีหน้ามุ่ย “มาแล้วเจ๊.. มีงานอะไรให้เนยทำบ้างอ่า?” เนยเอ่ยถามขึ้น เพราะเธอกำลังหางานช่วงปิดเทอม ก่อนเปิดเรียนใหม่ เธอกำลังจะเข้าปี1ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า แต่ที่ต้องมาหางานทำก็เพราะว่าช่วงนี้ยายของเธอไม่สบายและไม่ได้ไปขายขนมหวานในตลาดแล้วเธอจึงอยากช่วยแบ่งเบาภาระที่บ้านบ้าง “ก็มีนะ แกจะทำจริงหรือเปล่าละ” บราวนี่เอ่ยบอกออกไป พลางสายตาก็มองหุ่นเด็กสาวแต่ตัวหัวจรดปลาย อย่างพึ่งพอใจในรูปร่าง “นี่เจ๊ มองเนยแบบนี้หมายความว่าไง?” เนยถามออกไปด้วยความสงสัย เพราะดูแล้วเจ็บราวนี่มองเธอด้วยสีหน้าแปลก ๆ “โอย..นังเนย แกคิดว่าฉันจะเอาแกไปขายหรือไง..” บราวนี่เอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยใจแต่ก็อดสงสารไม่ได้เขาเห็นเนยมาตั้งแต่มันตัวยังเล็ก ๆ จนตอนนี้โตเป็นสาวมายืนเถียงเขาฉอดๆ แล้ว “เอ้า..ก็เจ๊มองเนยแบบนั้นอ่า ให้เนยคิดยังไง” เนยพูดขึ้นก่อนเอามือมาทาบหน้าอกเธอ “จริต! ฉันก็แค่มองหุ่นแกก็เท่านั้นยะ..” “เอ้า..นั่นไงเจ๊มองหุ่นหนูทำไม?” “โอย! ฉันก็แค่จะหางานให้แกโวย จะเอาไหมงานน่ะงาน” บราวนี่เอ่ยออกไปอย่างเหนื่อยใจเด็กคนนี้มันหัวแข็งเอาเสียจริง ห่วงศักดิ์ศรียิ่งชีพ “โห่ เอาดิเจ๊..แต่ว่างานอะไรอะ?” เนยถามออกไปอย่างสงสัย “ถ่ายแบบ..สนไหมละ?” บราวนี่ตอบกับเด็กสาวไป “เนยเนี่ยน่ะ! ใครเขาจะกล้าจ้างเจ๊” เนยเอ่ยออกไปเพราะเธอก็หน้าใช่ว่าจะดี หุ่นก็งู ๆ ปลา ๆ ใครจะกล้ามาจ้างเธอ “เออ ก็หุ่นอย่างแกนี่แหละ..เดี๋ยวเจ๊จัดให้!” บราวนี่เอ่ยขึ้น สีหน้าของเขาดูมั่นใจมากว่าถ้าเด็กสาวได้รับงานนี้นะ ต้องปังแน่ ๆ “เอาจริงดิ” เนยเอ่ยถามออดไปอีกครั้ง “เชื่อใจเจ๊สิจ้ะ เจ๊เคยหลอกแกเหรอ..” บราวนี่พูดขึ้น ถึงเขาจะทำอาชีพไซด์ไลน์แต่ก็ใช่ว่าจะต้องขายเนยหนิ เนยก็เหมือนลูกเหมือนหลานเขาไม่มีทางแนะนำทางนี้ให้กับเนยมันอยู่แล้ว “แล้วไง จะทำไหม?” “ถ้าได้เงิน เนยทำหมดแหละเจ๊..” เธอตอบกลับไป พลางคิดในใจว่าจะมีอย่างเดียวที่เธอจะไม่ขอทำ ก็คือการขายตัว -i********:- Noey.Nara : งานมันหายากจริงเว้ยย! ?

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more